Ποιήματα χωρίς Τίτλο

Δεν είναι δουλειά του καθενός να κλείνει μέσα σε λίγες λέξεις νοήματα που περιγράφουν την ψυχή, το νου, το κάθε συναίσθημα των όντων,απτών καίαναφών∙ δεν είναι δουλειά του καθενός να υμνεί τον έρωτα, τη φύση, τη δημιουργία ολάκερη, αόρατη και ορατή, τον ίδιο το Θεό, κι οι λέξεις να ηχούν το ίδιο τώρα και μετά, πριν και ατελεύτητα στο χρόνο.

Δεν είναι εύκολο τα λόγια τα ποιητικά να μπαίνουν με τον ίδιο τρόπο στην ψυχή του πλούσιου και του φτωχού, του διαβασμένου και τ᾽ αγράμματου, του μικρού παιδιού η και του γέροντα, σαν διαβάζονται με την προσήκουσα σειρά των συμβόλων και των σταθερών αρχών, ώστε να κάνουν τον άπιστο πιστό, να μετατρέπουν τη σκληράδα σ᾽ ευσπλαχνία, το μίσος στην αγάπη. Κι εγώ, δεν τα καταφέρνω με όλα ετούτα.

Γι᾽ αυτό το λόγο τα ονόμασα «Ποιήματα χωρίς τίτλο» για να τα διακρίνω απ᾽ τα ποιήματα πούέχουν για τίτλο, της ψυχής τη γιατριά, την ανύψωση του πνεύματος, τη μετουσίωση του ανθρώπου στη θεϊκή του ουσία. Αυτά που έγραψα είναι στιγμές του χρόνου που παρήλθε, είναι συναισθήματα και σκέψεις γι᾽ αυτά που χάθηκαν για ᾽κείνα που δεν ήρθαν, για όλα που πρόκειται να ᾽ρθουν και να μην έρθουν.

Έγραψα γιατί πρέπει να πονά κανείς, γιατί να μην πονάει, γιατί να λαχταρά, γιατί να θέλει να πεθαίνει, έγραψα γιατί να συγχωρεί γιατί να αγαπάει, είτε αυτό είναι ο Θεός είτε τα πλάσματά του.Έγραψα ακόμα για τα λάθη μου, που απ᾽ όλα πιο μεγάλο, είναι να συντηρώ τα πάθη μου με προσδοκία κι ελπίδα για τ᾽ ανέλπιστα∙ και σαν ανόητος να λησμονώ, πως την ελευθερία χάνω, σαν βάζω απάνου στην πληγή αντί για δύναμηελπίδα. Καί μέσα απ᾽ όλα ετούτα, διδάχτηκα την αρετή, διδάχτηκα να μην φοβούμαι, διδάχτηκα γιατί είναι ελεήμων ο σοφός και ο σοφώτερος ανηλεής.