views_accordion

9 years 1 week ago

Από το βιβλίο του Ν. Καμπάνη, Πορτραίτα Φιλοσόφων και Μεταφυσικές Υποτυπώσεις, τόμ. II

Η φιλοσοφία του Ηρακλείτου συνοψίζεται λακωνικότατα στη φράση «τα πάντα ρει». Συνήθως, ο λόγος του αυτός εκλαμβάνεται από πολλούς κατά τρόπο πολύ επιπόλαιο. Το γενικό γίγνεσθαι, το οποίο αποτελεί κατά τον Ηράκλειτο την ουσία του κόσμου, δεν είναι απλώς χρονικό, αλλά έχει πολύ βαθύτερη έννοια, ή όπως λέγει ο Έγελος, διαλεκτική σημασία. Τότε κατανοεί κανείς επακριβώς το λόγο αυτόν του Ηρακλείτου, όταν προσθέσει και τον άλλο «ουδέν μάλλον το ον του μη όντος είναι», ήτοι το ον δεν έχει περισσότερη σημασία και αξία από το μη ον. Για τη γένεση, δημιουργία και διατήρηση του κόσμου είναι και το ον και το μη ον απαραίτητο. Ο κόσμος είναι μια αρμονική σύνθεση των δύο αυτών στοιχείων, του όντος και μη όντος. Γι’ αυτό έχουν άδικο, κατά τον Ηράκλειτο, οι Ελεάτες, οι οποίοι διδάσκουν την μονιμότητα, το αμετάβλητο και την αποκλειστική αξία του όντος.

Ο Ηράκλειτος διακήρυττε πως ο κόσμος «αεί γίγνεσθαι και μεταβάλλεσθαι και μηδέποτε το αυτό μένειν». Ο κόσμος υπάρχει μόνον διότι μεταβάλλεται και συνεπώς όλα μέσα σ' αυτόν μεταβάλλονται, τίποτε δε μένει σταθερό, ακίνητο• «πάντα χωρεί, και ουδέν μένει»• και «ποταμού ροή απεικάζων τα όντα λέγει, ως "δις ες τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίης"», «ποταμοίς τοις αυτοίς εμβαίνομέν τε και ουκ εμβαίνομεν, είμέν τε και ουκ είμεν... Ποταμώ γαρ ουκ έστιν εμβήναι δις τω αυτώ καθ’ Ηράκλειτον ουδέ θνητής ουσίας δις άψασθαι κατά έξιν (της αυτής), αλλ’ οξύτητι και τάχει μεταβολής σκίδνησι και πάλιν συνάγει (μάλλον δε ουδέ πάλιν ουδ’ ύστερον, αλλ’ άμα συνίσταται και απολείπει) και πρόσεισι και άπεισι».

Ο Πλάτων, αναπτύσσοντας τη σκέψη αυτή του Ηρακλείτου, λέγει στον Κρατύλο ότι συγκρίνει τα πράγματα του κόσμου με το ρεύμα του ποταμού, στο οποίο είναι αδύνατο να εισέλθει κανείς δυό φορές. Ο μαθητής μάλιστα του Ηρακλείτου Κρατύλος διδάσκει, ότι ούτε μια φορά είναι δυνατόν να εισέλθει κανείς στο αυτό ρεύμα του ποταμού, διότι ώσπου να εισέλθει, έχει ήδη παρέλθει το ρεύμα. Η κίνηση, και γενικώς η μεταβολή ως ουσία και ως αιτία της ζωής, κατανοείται λοιπόν υπό του Ηρακλείτου κατά τρόπο ριζικότατο. Την αδιάκοπη αυτή κίνηση (ροή), κατά την οποία τα πάντα γίνονται και καταστρέφονται, ο Ηράκλειτος την έβλεπε ως μια αέναη πάλη αντίθετων αρχών, εναντιοδρομία• «πάντα κατ’ έριν γίγνεσθαι». Την κίνηση αυτή και την αλλαγή την υπηρετούν ευεργετικές αντιθέσεις: «το αντίξουν συμφέρον και εκ των διαφερόντων καλλίστην αρμονίαν». Πηγή για τις σωστές αυτές γνώσεις είναι το λογικό, ο Λόγος. Ο Λόγος, στον Ηράκλειτο δεν είναι δεμένος με μεταφυσικές, ιδεαλιστικές αντιλήψεις. Όλα στον κόσμο γίνονται λογικά σύμφωνα μ’ έναν αυστηρό νόμο, αδιάφορα αν δεν το αισθάνονται οι άνθρωποι. Ο Λόγος είναι ο κοσμικός νόμος, η δύναμη που βρίσκεται μέσα στα πράγματα. Το ανθρώπινο λογικό είναι ένα κομμάτι, μια συνέπεια του Κοσμικού Λόγου. Παίρνοντας μέρος σ’ αυτόν οι άνθρωποι γίνονται λογικοί. Γι’ αυτό ο Λόγος είναι κοινός και υποχρεωτικός για όλους, μ’ όλο που οι άνθρωποι φαντάζονται και συλλογίζονται και ενεργούν ελεύθερα. Δικαιοσύνη και ηθική την πηγή τους την έχουν στον Κοσμικό Λόγο.

Η έλλειψη εκείνη για την οποία κατακρίνει ο Αριστοτέλης τους προσωκρατικούς, ότι δεν γνωρίζουν δηλαδή την έννοια της κινήσεως, δεν υπάρχει στον Ηράκλειτο. Η κίνηση, η μετάσταση των όντων από της μιας καταστάσεως στην άλλη, είναι στον Ηράκλειτο τόσον ανεπτυγμένη, όσο σε κανένα άλλο φιλόσοφο της αρχαίας ή της νεότερης φιλοσοφίας. Ο Engels, ο οποίος απέδωσε τόση σημασία στην έννοια της κινήσεως και την έθεσε ως πρωταρχική αρχή της ιστορίας της φιλοσοφίας, ανευρίσκει στο πρόσωπο του Ηρακλείτου τον πνευματικό του αδελφό. Όσο ελεύθερη και αν είναι η ερμηνεία των αποσπασμάτων του Ηρακλείτου υπό του Engels, κατά βάθος είναι πάντοτε πλήρης από βαθυστόχαστες σκέψεις, και αγγίζουν πολύ το πνεύμα του Ηρακλείτου, αν και ποτέ δεν μπορούμε να ομιλήσουμε στην ιστορία του πνεύματος περί αναλογίας. Την αρχή του Ηρακλείτου, περί της απολύτου σημασίας του μη όντος, όχι μόνον προσέλαβε ο Engels στη λογική του, αλλά έδωσε σ’ αυτήν και την πρώτη θέση, αφού αρχίζει με την έννοια της προελεύσεως του όντος εκ του μη όντος. Ο Ηράκλειτος εννοεί τον κόσμο ως μια αρμονία. Για να υπάρξει όμως αρμονία, πρέπει να υπάρχουν αντιμαχόμενα στοιχεία, τα οποία είναι ο υψηλός και ο χαμηλός τόνος, ο θάνατος και η ζωή, ο ύπνος και η εγρήγορση. Η αρμονία αυτή εκφράζεται δια του γίγνεσθαι, δια της απολύτου κινήσεως και αλλοιώσεως των πάντων.

Πρέπει να επιδιώξουμε να συλλάβουμε την αρμονία των αντιθέτων και μέσα από αυτή την αρμονία να κατανοήσουμε ότι η διαμάχη και η διχόνοια διέπουν τη ζωή του σύμπαντος• «πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστι, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους». Λέγοντας ότι ο πόλεμος είναι πατέρας όλων των πραγμάτων, δεν σημαίνει ότι το θερμό αντικαθιστά το ψυχρό ή ότι το ξηρό εξουδετερώνει το υγρό. Μια τέτοια θεωρία δεν είναι οι αρχές της θεωρήσεως του Ηρακλείτου, αλλά οι συνέπειες που απορρέουν από αυτήν. Αν η πάλη συναντάται στην καρδιά κάθε πράγματος, είναι γιατί τα πάντα γίνονται με τη διχόνοια και την ανάγκη• «ειδέναι δε χρη τον πόλεμον εόντα ξυνόν, και δίκην έριν, και γινόμενα, πάντα κατ᾽ έριν και χρεών». Τα πάντα γεννώνται από τον αγώνα αφού υπάρχει μια θεμελιώδης αντίθεση μεταξύ του ενός και του πολλαπλού, μεταξύ της παρουσίας και της απουσίας, μεταξύ του ενιαίου και του διαφέροντος. Άρα η πάλη είναι ο θεσμός του υπαρκτού. Είναι όμως ταυτόχρονα αυτό που διέπει τις γεννήσεις και τις επιστροφές. Είναι όντως αληθές, ότι «εκ πάντων εν και εξ ενός πάντα». Επομένως, υπάρχει μια πάλη κατά τη διάρκεια της οποίας το πολλαπλό εγκαταλείπει το Ένα για να κατευθυνθεί προς μια αυξανόμενη ποικιλία μορφών, και υπάρχει μια πάλη με την οποία το πολλαπλό επιχειρεί να ανακαλύψει ξανά το αντίθετό του, από το οποίο όμως έχει προέλθει.

Προς παράσταση των σκέψεων του Ηρακλείτου περί της διαρκούς κινήσεως, καταφεύγει ο Ηράκλειτος σε δύο στοιχεία, τα οποία εκφράζουν πράγματι παραστατικότατα τη συνεχή αλλοίωση και μεταβολή, το χρόνο και το πυρ. Ο μεν χρόνος είναι στοιχείο ψυχικό, το δε πυρ είναι στοιχείο φυσικό. Το πυρ υπάρχει στην κίνηση, στην ενέργεια, ο δε χρόνος υφίσταται επίσης στη μεταβολή. Για το λόγο αυτό ο χρόνος παριστάνεται υπό του Ηρακλείτου ως παις παίζων• «αιών παις εστι παίζων πεσσεύων• παιδός η βασιλίη». Στο χρόνο ανήκει το κράτος του κόσμου. Πυρ και χρόνος είναι καθαρές ενέργειες. Αυτό είναι που ενδιαφέρει κυρίως τον Ηράκλειτο και όχι ότι το πυρ ή ο χρόνος εκδηλώνουν πράγματι την ουσία του κόσμου. Βέβαια, σκέπτεται ο Ηράκλειτος και περί του πυρός και περί του χρόνου φιλοσοφικά, θεωρεί δε και το πυρ και το χρόνο ως τα δυό απαραίτητα στοιχεία της ζωής• κατά μία μάλιστα ορισμένη άποψη, τόσον ο χρόνος όσον και το πυρ εκφράζουν την πραγματική ουσία του κόσμου.

Η σκέψη του Ηρακλείτου διατηρεί συνεπώς τον καθαρό φυσιοκρατικό χαρακτήρα, ο οποίος διακρίνει τους προδρόμους του και όλους τους προσωκρατικούς. Η φύση αποτελεί και για τον Ηράκλειτο το κύριο αντικείμενο των σκέψεών του, αν και σ’ αυτό συναντούμε και συνειδητές ηθικές σκέψεις. Ο Ηράκλειτος μέμφεται τους πολλούς διότι ζουν κατά την ατομική τους επιθυμία, ή διότι δεν διοικούνται κατά το γενικό νόμο του νου. Πρέπει να ζουν κατά τις αξιώσεις του κοινού λόγου, «του δέοντος λόγου». Το καθήκον είναι να ακολουθεί κανείς αυτόν τον γενικό νόμο: «δει έπεσθαι τω ξυνώ» τουτέστι τον κοινό λόγο. Ο κοινός αυτός λόγος διέπει τη φύση των όντων, η οποία πάλι εκφράζεται και συνίσταται στην καθαρή ενέργεια, την αδιάκοπη αλλοίωση, το πυρ και το χρόνο. Την καθαρή αυτή ενέργεια και συνεχή αλλοίωση ονομάζει ο Ηράκλειτος αναθυμίαση, ήτοι εξάτμιση. Η εξάτμιση αυτή είναι ο παραστατικός μόνον όρος για την καθαρή ενέργεια, την καθαρή μετάσταση του όντος από τη μια κατάσταση στην άλλη. Είτε όμως από τη ζωή στο θάνατο και τανάπαλιν, είτε από την εγρήγορση στον ύπνο και τανάπαλιν φέρεται το ον, κατά βάθος οι δύο αυτοί δρόμοι είναι ένας.

Ο Ηράκλειτος λέγει, «οδός άνω κάτω μία και ωυτή». Και η οδός που οδηγεί προς τη ζωή και εκείνη που οδηγεί προς το θάνατο είναι μία και η αυτή. Σε μας μόνο, επειδή σκεπτόμαστε χρονικώς, εμφανίζεται ως διπλή και διάφορος. Ένας νόμος κυβερνά και τη ζωή και το θάνατο. Ζωή και θάνατος είναι δύο όψεις ενός και του αυτού όντος. Το σοφό, η αλήθεια των όντων, είναι μια και όχι δυό. Το αρνητικό και το θετικό, τα οποία είναι για μας μέτρα και σταθμά των όντων, είναι μόνον δύο όψεις μιας και της αυτής ουσίας. Το σοφό αυτό επιδέχεται και δεν επιδέχεται την επωνυμία Ζευς• «έν το σοφόν μούνον λέγεσθαι ουκ εθέλει και εθέλει Ζηνός όνομα». Κάτω από την άρνηση και τη θέση, από το θάνατο και τη ζωή, από το φως και το σκότος, από την ειρήνη και τον πόλεμο κρύπτεται η ουσία του κόσμου, κρύπτεται η ύψιστη αρμονία, η οποία και γι’ αυτό ακριβώς είναι αφανής• «αρμονίη αφανής φανερής κρείττων».

Η σύνθεση των αντιθέσεων δεν είναι βέβαια ποτέ ολοκληρωτική η τελειωτική• πάντοτε μετά μια ορισμένη σύνθεση επακολουθεί η διάλυση αυτής, η διάσταση των συντεθέντων στοιχείων. Το μέτρο αυτό, το διέπον τα στοιχεία, η αρμονική αυτή σύνθεση εκφράζει την ουσία του κόσμου και δεν είναι έργο ούτε των θεών ούτε των ανθρώπων, αλλά υπάρχει αφ’ εαυτής και θα είναι στους αιώνες• «κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ᾽ ην αεί και έστιν και έσται πυρ αείζωον απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα». Στο απόσπασμα αυτό ο Λένιν θα βρει μια πολύ καλή έκθεση των αρχών του δια-λεκτικού υλισμού, μια και το σύμπαν δεν δημιουργήθηκε από κανέναν θεό ή άνθρωπο.

Ο ρυθμός του πυρός, ο οποίος είναι και ο ρυθμός του κόσμου και της ζωής, είναι μέτρο απαράβατο της παγκοσμίου ενεργείας. Το πυρ, η ζωή, ανάπτεται και αποσβέννυται με τον αυτό νόμο, με το αυτό μέτρο, το οποίο διέπει ολόκληρο τον κόσμο. Ούτε ο Ήλιος, η ύψιστη αυτή εστία του πυρός και της ζωής, δεν μπορεί να παραβεί ατιμωρητί το μέτρο αυτό ολόκληρης της ζωής• «Ήλιος γαρ ουχ υπερβήσεται μέτρα• ει δε μη, Ερινύες μιν Δίκης επίκουροι εξευρήσουσιν». Το μέτρο, ο ρυθμός, ο νόμος αυτός, είναι κοινός. Εκ του ενός στοιχείου μεθίσταται η φύση στο άλλο και στη μετάσταση αυτή συνίσταται η ουσία αυτής. Γι’ αυτό η φύση ως τέτοια είναι αόρατη. Υπάρχει μόνον ως ενέργεια και ως εναλλαγή μορφών. Υπό τις δύο αυτές μορφές κρύπτεται η φύση• «φύσις δε κρύπτεσθαι φιλεί». Η ενέργεια αυτή λειτουργούσα κατά τα έμφυτα και αναπόσπαστα αυτής μέτρα, καλείται υπό του Ηρακλείτου ειμαρμένη. Ειμαρμένη ονομάζει ο Ηράκλειτος τον απαράβατο εκείνο νόμο του κόσμου, τον απαρέγκλιτο εκείνον όρο και λόγο, κατά τον οποίο κινείται, ζει και ενεργεί ο κόσμος και τον οποίο ούτε θεοί ούτε άνθρωποι μπορούν να παραβούν ατιμωρητί• «και μέντοι και Δίκη καταλήψεται ψευδών τέκτονας και μάρτυρας».

Ο Ηράκλειτος δεν είναι μόνον φιλόσοφος της φύσεως αλλά και της ψυχής. Αυτό είναι ευνόητο, αφού αισθάνεται ο ίδιος τον εαυτό του ως προσωπικότητα αυτοτελή και ελεύθερη, αφού ελευθερώνει εαυτόν πλήρως από την περιβάλλουσα αυτόν φύση και κοινωνία. Η ατομική όμως ψυχή πρέπει κατά τον Ηράκλειτο να εμβαθύνει εις εαυτήν και να αποβάλλει την ιδιοτροπία της, διότι τότε μόνον κατανοεί και συλλαμβάνει το γενικό λόγο, το νόμο του κόσμου. Ο εσωτερικός λόγος, ο νους, είναι ο ασφαλέστερος οδηγός της ψυχής προς την αλήθεια, ενώ οι αισθήσεις υποτιμώνται από τον Ηράκλειτο, αν και αυτό ισχύει μόνο για τους απαίδευτους, η, όπως λέγει ο Ηράκλειτος, για όσους έχουν βάρβαρες ψυχές. Ο λόγος της ψυχής, η εσωτερική αυτή συνομιλία με τον εαυτό της αυξάνει αφ’ εαυτής, ήτοι αναπτύσσεται κατά νόμους έμφυτους και απαράβατους, συνυφαίνεται δε σε σύστημα λόγων που αποτελούν τη γνώση και την αλήθεια• «ψυχής εστι λόγος εωυτόν αύξων». Σ’ αυτό ακριβώς έγκειται η δύναμη του λόγου και της γνώσεως, να αναπτύσσονται αφ’ εαυτών, ήτοι κατ’ έμφυτους και αδιάσπαστους νόμους. Όσον δε αναπτύσσεται ο λόγος, όσον αναπτύσσεται η λογική συνομιλία της ψυχής με τον εαυτό της, όσο και αν εμβαθύνει η ψυχή στον εαυτό της, δεν θα καταλήξει ποτέ σε οριστικούς λόγους και νόμους η σε οριστική περί αυτής γνώση. Οιανδήποτε δε μέθοδο και αν χρησιμοποιήσει δεν θα φθάσει ποτέ στην πλήρη αυτοκαταληψία. Τόσον δυσχερής είναι η κατανόηση της ουσίας της• «ψυχής πείρατα ιών ουκ αν εξεύροιο πάσαν επιπορευόμενος οδόν• ούτω βαθύν λόγον έχει».

Παρ’ όλο που ο Λόγος είναι παγκόσμιος, γράφει ο Jean Brun, οι άνθρωποι σκέφτονται και ενεργούν σαν να κατείχαν όλοι έναν ιδιαίτερο λογισμό. Παρόντες είναι απόντες. Δεν ακούν ούτε βλέπουν. Η δυσπιστία τους αφήνει να τους ξεφύγουν τα θεία πραγματα. Ο άνθρωπος είναι διαχωρισμένος από αυτό με το οποίο θα έπρεπε να είναι συνδεδεμένος, όπως ο γάϊδαρος είναι φυσικό να προτιμά το άχυρο απ’ το χρυσάφι. Όμως οι άνθρωποι είναι επίσης συνδεδεμένοι με αυτό από το οποίο είναι διαχωρισμένοι, διότι παρ’ όλο που βρίσκουν παράξενο αυτό που συναντούν κάθε μέρα, είναι στενά δεμένοι με το Λόγο που κυβερνά τον κόσμο.

Αυτή είναι η μοίρα του ανθρώπου, ταυτόχρονα βυθισμένου στη λάσπη και έξω από τα νερά του• όσο μακριά κι αν τον φέρει ο δρόμος του δεν θα μπορέσει να φθάσει τα πέρατα της ψυχής, τόσο βαθύς είναι ο Λόγος που κρύβει. Ο άνθρωπος φθάνει λοιπόν σε αυτό που του λείπει δια μέσου αυτού που είναι. Αυτό είναι το όριο στο οποίο οδηγεί ο δρόμος που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνά κανείς. Έτσι, το επαναλαμβάνει αδιάκοπα ο Ηράκλειτος μέσα στην αέναη επιστροφή του: «εάν μη έλπηται ανέλπιστον ουκ εξευρήσει, ανεξερεύνητον εόν και άπορον».

9 years 1 week ago

Από το βιβλίο του Ν. Καμπάνη, Πορτραίτα Φιλοσόφων και Μεταφυσικές Υποτυπώσεις, τόμ. II

Από τους πολυπληθείς μαθητές της γνωστοί είναι σε μας ο Τρωΐλος ο σοφιστής, ο Ιεροκλής, ο Ορέστης, έπαρχος της Αλεξανδρείας και ο Συνέσιος ο Πτολεμαΐδος, ο οποίος, στις επιστολές του προς τη φιλόσοφο, εκφράζεται με εξαιρετική τρυφερότητα και μεγάλη οικειότητα και αγάπη προς τη διδάσκαλο.

Προκαλεί, εξ’ άλλου, βαθιά εντύπωση ο προσκυνηματικός τόνος των επιστολών του Συνεσίου και η προσφώνηση προς την Υπατία ως «δεσποίνης σεβασμίας». Ιδιαίτερα, ωστόσο, αποκαλυπτική είναι η 136η επιστολή του Συνεσίου προς τον αδελφό του, στην οποία υπογραμμίζει τους γλυκούς καρπούς από τη φιλοσοφική διδασκαλία της Υπατίας και την ακμή στην οποία αναβίβασε τη σχολή της Αλεξάνδρειας που διηύθυνε η φιλόσοφος. Στην εν λόγω επιστολή του προχωρεί σε μια σύγκριση ανάμεσα στον πνευματικό πλούτο της αλεξανδρινής σχολής και στην πενία της φιλοσοφικής διδασκαλίας της αθηναϊκής σχολής. Ο Συνέσιος, και μετά την προσχώρησή του στο Χριστιανισμό, διατήρησε τις σχέσεις και την αλληλογραφία με την Υπατία.

Αν και τα γραπτά της καταστράφηκαν στην πυρκαγιά της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, μπορούμε να σχηματίσουμε μια εικόνα του περιεχομένου τους από τα σχόλια συγχρόνων της συγγραφέων. Τα περισσότερα από τα γραπτά της Υπατίας ξεκίνησαν σαν σημειώσεις για τους μαθητές της. Κανένα δεν έχει δια-σωθεί ολοκληρωμένο, αν και είναι πιθανόν τμήματα του έργου της να έχουν ενσωματωθεί στις εκτενείς πραγματείες του Θέωνα. Μερικές πληροφορίες για τα επιτεύγματά της προέρχονται από διασωθέντα γράμματα του μαθητού και φίλου της Συνεσίου του Κυρηναίου, που αργότερα έγινε ο πλούσιος και ισχυρός Επίσκοπος της Πτολεμαΐδας, και στα οποία αναγνωρίζει τη μοναδική υπεροχή του νου της.

Έτσι, μόνον τίτλους μερικών από τα έργα της γνωρίζουμε. Αναφέρεται ότι συνέγραψε το Υπόμνημα εις Διόφαντον, ο οποίος υπήρξε περίφημος προγενέστερός της μαθηματικός, που ενδεχομένως να αποτελεί το σημαντικότερο έργο της Υπατίας στην άλγεβρα, και στο οποίο παραθέτει σχόλια στην Αριθμητική του Διοφάντου σε 13 βιβλία. Ο Διόφαντος έζησε και εργάσθηκε στην Αλεξάνδρεια τον τρίτο αιώνα και έχει ονομασθεί «πατέρας της άλγεβρας». Ανέπτυξε τις απροσδιόριστες (η διοφαντικές) εξισώσεις, δηλαδή εξισώσεις με πολλαπλές λύσεις. Εργάσθηκε επίσης με δευτεροβάθμιες εξισώσεις. Τα σχόλια της Υπατίας περιελάμβαναν εναλλακτικές λύσεις και πολλά νέα προβλήματα που προέκυπταν σαν συνέπεια στα χειρόγραφα του Διοφάντου.

Η Υπατία έγραψε επίσης μια διατριβή Περί των Κωνικών του Απολλωνίου σε οκτώ βιβλία. Ο Απολλώνιος ο Πέργας, ήταν ένας Αλεξανδρινός γεωμέτρης και μαθηματικός του 3ου π.Χ. αιώνα, που προσπάθησε να εξηγήσει τις ασυνήθιστες τροχιές των πλανητών. Το κείμενο της Υπατίας ήταν μια εκλαΐκευση της εργασίας του. Όπως οι Έλληνες πρόγονοί της, η Υπατία γοητευόταν από τις κωνικές τομές (τα γεωμετρικά σχήματα που σχηματίζονται όταν ένα επίπεδο τέμνει ένα κώνο). Μετά το θάνατό της, οι κωνικές τομές αγνοήθηκαν μέχρι τις αρχές του 17ου αιώνα, όταν οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν ότι πολλά φυσικά φαινόμενα, όπως οι τροχιές των πλανητών, περιγράφονταν με τον καλύτερο τρόπο με τις καμπύλες που προκύπτουν από κωνικές τομές.

Ο Θέων, ο πατέρας της Υπατίας, αναθεώρησε και εξέλιξε τα Στοιχεία της Γεωμετρίας του Ευκλείδη, και είναι η δική του έκδοση που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα. Πιθανότατα η Υπατία εργάσθηκε μαζί του σ' αυτή την αναθεώρηση. Αργότερα, έγραψε μαζί του τουλάχιστον μια διατριβή για τον Ευκλείδη. Η Υπατία, έγραψε επίσης τουλάχιστον ένα βιβλίο από την εργασία του Θέωνα για τον Πτολεμαίο. Ο Πτολεμαίος είχε συστηματοποιήσει όλη τη σύγχρονη μαθηματική και αστρονομική γνώση σε ένα έργο 13 βιβλίων, το οποίο μετριόφρονα ονόμασε Μαθηματική Πραγματεία. Άραβες Σχολαστικιστές το μετονόμασαν σε Almagest (Μέγα Βιβλίο). Το σύστημα του Πτολεμαίου παρέμεινε το κυρίαρχο αστρονομικό έργο μέχρι τον Κοπέρνικο, το 16ο αιώνα. Κυρίως όμως η Υπατία ασχολήθηκε με τη γεωμετρία, γι’ αυτό και ο Δαμάσκιος την αποκαλεί «Γεωμετρική». Οι πίνακες της Υπατίας για τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων, που συμπεριλαμβάνονται στο ξεχωριστό έργο της Αστρονομικός Κανών, ίσως ήταν μέρος των σχολίων του Θέωνα στον Πτολεμαίο.
Η Υπατία υπήρξε η πρώτη διαπρεπής φιλόσοφος και μαθηματικός, η οποία απέσυρε αρχαίους φραγμούς αναφορικά με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία και τη συνδρομή της στις επιστήμες και μάλιστα στη φιλοσοφία. Στο πρόσωπο της Υπατίας μπορούμε να διακρίνουμε μια αυθεντική φιλόσοφο, έναν ακόμη «πατέρα» της εκκλησίας και μια μάρτυρα της γνώσεως.

9 years 1 week ago

Από το βιβλίο του Ν. Καμπάνη, Πορτραίτα Φιλοσόφων και Μεταφυσικές Υποτυπώσεις, τόμ. II

Για το θάνατό της υπάρχουν πολλές θεωρίες για το ποιός ήταν υπεύθυνος και ποιά ήταν τα κίνητρα, αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο. Ο θάνατός της είναι ίσως και ο λόγος που η Υπατία έμεινε αθάνατη στο πέρασμα των αιώνων. Πολλοί ερευνητές, μάλιστα, χωρίζουν την εποχή του Παγανισμού από τον Χριστιανισμό σύμφωνα με την ημερομηνία του θανάτου της, το 415 μ.Χ., έναντι του 527 μ.Χ. που ο Ιουστινιανός έκλεισε την Αθηναϊκή Σχολή.

Η Υπατία δίδαξε την εθνική φιλοσοφία και επιστήμη σε χρόνους θρησκευτικών φανατισμών. Ο Χριστιανισμός με ορμή και με μένος πάλευε κατά των τελευταίων λειψάνων του Εθνισμού και κατά πληθώρας αιρέσεων και δογμάτων. Η Αλεξάνδρεια ήταν κατά τους χρόνους εκείνους ελεύθερος στίβος, όπου συγκρούονταν τα δόγματα, μαίνονταν οι αιρέσεις, οι θρησκευτικές διαμάχες, οι φιλοσοφικές έριδες και συζητήσεις. Οι σχέσεις της Υπατίας με τον εθνικό έπαρχο Αλεξανδρείας Ορέστη, με τον οποίο ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Κύριλλος βρίσκονταν σε εχθρική διάσταση, και η υπόνοια ότι αυτή επιδρούσε επί του Ορέστου σε διάφορες πράξεις και ενέργειες κατά του Κυρίλλου, η στενή και περιορισμένη αντίληψη του τελευταίου, φανατικού και αδιάλλακτου χριστιανού, η φήμη και η εθνική διδασκαλία της Υπατίας, παράλληλα δε και η κρατούσα αντίληψη του λαού κατά την εποχή εκείνη, ότι οι ασχολούμενοι με τα μαθηματικά ήταν γόητες και μάγοι , πάνω από όλα αυτά όμως ο εξημμένος φανατισμός των χριστιανών, συνετέλεσαν στο τραγικό τέλος το οποίο είχε η Υπατία το 415 μ.Χ.

Ο αναγνώστης Πέτρος, με πολύ όχλο από φανατισμένους χριστιανούς που τον ακολουθούσαν, αποκαλώντας την ειδωλολατρική μάγισσα και ιέρεια, έστησαν ενέδρα περιμένοντας να επιστρέψει στην οικίας της, την κατέβασαν από το άρμα της, την έσυραν στους δρόμους, την ξεγύμνωσαν, την κατέκοψαν με κοφτερά όστρακα και μετέφεραν τα διαμελισμένα και αιμόφυρτα μέλη της σε μια τοποθεσία, τον Κυναριώνα, και εκεί τα παρέδωσαν στο πυρ . Ήταν μια πρακτική που ακολουθούσε ο όχλος της περιοχής και σε άλλες περιπτώσεις, όπως στην περίπτωση του Πατριάρχη Προτέριου.

Περί των κινήτρων της δολοφονίας της, αλλά και περί της αναμείξεως και της ευθύνης του Κυρίλλου, έχουν εκφρασθεί ποικίλες απόψεις. Αν και η κυρίαρχη άποψη είναι ότι ο Κύριλλος έδωσε τη διαταγή για τη θανάτωσή της, δεν υπάρχουν αποδείξεις για κάτι τέτοιο, ακόμη και ότι γνώριζε την πρόθεση του όχλου. Το αν ο Κύριλλος διέταξε ο ίδιος το φόνο, παραμένει ανοικτό ερώτημα. Πάντως, θεωρείται βέβαιο ότι δημιούργησε το πολιτικό κλίμα που επέτρεψε μια τέτοια θηριωδία. Ο Κύριλλος αργότερα ονομάσθηκε άγιος.

Οι νεότεροι ιστορικοί διαφωνούν, όλοι όμως οι αρχαίοι τον θεωρούν συμμέτοχο και ηθικό αυτουργό του εγκλήματος, το οποίο ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος άφησε ατιμώρητο. Και το χειρότερο απ’ όλα, οι λόγοι του απερίγραπτου τρόπου με τον οποίο τελεύτησε το βίο της η φιλόσοφος Υπατία ήταν καθαρά προσωπικοί. Ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Κύριλλος φθονούσε όχι τόσο τις φιλοσοφικές της ιδέες, όσο τη φήμη της, η οποία επικάλυπτε τη δική του προσωπικότητα. Σύμφωνα με το Σωκράτη το Σχολαστικό, «ο φόνος ούτος προσήψεν ου μικρόν μώμον εις τον Κύριλλον», δίχως όμως να προχωρά σε περισσότερες λεπτομέρειες.

Τελικά, η διατυπωθείσα εκδοχή της δολοφονίας της Υπατίας, σύμφωνα με τον ίδιο ιστορικό, τελέσθηκε από μερίδα πλήθους χριστιανών, οι οποίοι πίστευαν ότι ήταν υπαίτια για τη μη συμφιλίωση του έπαρχου Ορέστη και του Επισκόπου Αλεξανδρείας Κυρίλλου. Γράφει περί αυτού ο Σωκράτης ο Σχολαστικός: «πάντες γαρ δι ὑπερβάλλουσαν σωφροσύνην πλέον αυτήν ηδούντο και κατεπλήττοντο. Κατά δη ταύτης τότε ο φθόνος ωπλίσατο επεί γαρ συνετύγχανε συχνότερον τω Ορέστη, διαβολήν τουτ ἐκίνησε κατ αὐτῆς παρά τω της εκκλησίας λαώ, ως άρα είη αύτη η μη συγχωρούσα τον Ορέστην εις φιλίαν τω επισκόπω συμβήναι».

Έτσι, χάθηκε το 415 μ.Χ. η μεγαλύτερη γυναίκα μύστης του αρχαίου κόσμου, και μαζί της έπεσε και η νεοπλατωνική Σχολή της Αλεξάνδρειας. Η Υπατία είναι μοναδικό παράδειγμα γυναίκας φιλοσόφου στην ιστορία του πνεύματος και της γυναικείας κινήσεως, η οποία παρέμεινε ως η μόνη τέτοια γυναίκα, τουλάχιστον για δεκαπέντε αιώνες. Πρώτη αυτή κατανόησε την αυστηρή και θετική διανόηση, και εμφανίσθηκε δημόσια ως διδάσκαλος.

Χωρίς εξαίρεση, οι ελάχιστες ιστορικές αναφορές σ’ αυτή την παρθένο φιλόσοφο, βεβαιώνουν την αρετή της, την ακεραιότητά της και την απόλυτη αφοσίωσή της στα ιδεώδη της αλήθειας και του δικαίου. Η Αλεξάνδρεια του 4ου αιώνα μ.Χ. ήταν ο χώρος μιας μικρής επιστημονικής αναγεννήσεως, και αυτή φωτίσθηκε από την πιο διάσημη ανάμεσα στις γυναίκες επιστήμονες και φιλοσόφους. Ακόμα και σήμερα, είναι η μόνη γυναίκα που αναφέρεται στην ιστορία των μαθηματικών και της αστρονομίας. Αυτή η ευγενής γυναίκα ξεχωρίζει στις σελίδες της ιστορίας σαν η μεγαλύτερη από τους μάρτυρες παγανιστές.

9 years 1 week ago

Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ,
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΓΕΩΜΕΤΡΗΣ

Από το βιβλίο του Ν. Καμπάνη, Πορτραίτα Φιλοσόφων και Μεταφυσικές Υποτυπώσεις, τόμ. II

Μαθηματική, φιλόσοφος και γεωμέτρης, η οποία ήκμασε κατά το δεύτερο ήμισυ του Δ μ.X. αιώνα και στις αρχές του επομένου. Ήταν θυγατέρα του ονομαστού μαθηματικού και αστρονόμου Θέωνα. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, άγνωστο πότε ακριβώς, εικάζεται περί το 370 μ.Χ., και σπούδασε δίπλα στον πατέρα της και στις σχολές της γενέτειράς της, ενώ μετέπειτα μετέβη στην Αθήνα και φοίτησε στη νεοπλατωνική σχολή του Πρόκλου και του Ιεροκλέους. Φαίνεται όμως ότι η Υπατία, όταν ήλθε στην Αθήνα, είχε ήδη εντρυφήσει στη νεοπλατωνική φιλοσοφία, την οποία διδάχθηκε στην Αλεξάνδρεια στη σχολή του Αμμωνίου Σακκά και αργότερα τη σπούδασε συστηματικά και ιδιαιτέρως, αφού η οικία της στην Αθήνα, κατά τον Σουΐδα, έγινε εντευκτήριο θαυμαστών, μαθητών και φιλοσοφούντων. Είναι άγνωστο πόσο διέμεινε στην Αθήνα, παν-τως μετά την επάνοδό της στην Αλεξάνδρεια εμφανίζεται ως διδάσκαλος και αρχηγός σχολής φιλοσοφικών και μαθηματικών σπουδών, και αποτέλεσε πόλο έλξεως για τους διανοούμενους της εποχής.

Η Υπατία υπήρξε από τις πιο εξιδανικευμένες μορφές της επιστήμης. Εξυμνείται από τους ιστορικούς για το εξαίρετο κάλλος της, την ανδρική της παρρησία, το θάρρος και το πνεύμα της, τη σύνεση και τη σοφία της. Κατά τον Συνέσιο, είχε «επαγωγόν διδασκαλικόν» και «εντρεχής και διαλεκτική εν τοις λόγοις περιβαλλόμενη τον φιλοσοφικόν τρίβωνα η γυνή, δια μέσου του άστεως ποιουμένη τας προόδους, εξηγείτο δημοσία τοις ακροάσθαι βουλομένοις η τον Πλάτωνα η τον Αριστοτέλην η τα άλλου ότου δη των φιλοσόφων» . Ο Σουΐδας, μάλιστα, αναφέρει ότι ήταν επίσημα διορισμένη να ερμηνεύει το δόγμα του Πλάτωνος, του Αριστοτέλους και άλλων. Πολλοί μαθητές συνέρρεαν στην Αλεξάνδρεια αποκλειστικά για να παρακολουθήσουν τις διαλέξεις της για τα μαθηματικά, την αστρονομία, τη φιλοσοφία και τη μηχανική. Η οικία της, όπως και στην Αθήνα, έγινε κέντρο διανοούμενων και συγκέντρωνε σχολαστικιστές που συζητούσαν επιστημονικά και φιλοσοφικά ζητήματα.

Στην Αλεξάνδρεια δίδαξε κυρίως νεοπλατωνική φιλοσοφία, αλλά ιδιαίτερα επιτυχής ήταν η ενασχόλησή της με τα κείμενα του Αριστοτέλους, η δε διδασκαλία της στα μαθηματικά και την αστρονομία στηρίχτηκε στις αντίστοιχες αντιλήψεις του μεγάλου Σταγειρίτη. Η συμβολή της στην ανάπτυξη των μαθηματικών, της αστρονομίας και ειδικότερα της γεωμετρίας, επιστήμες που τις δίδαξε συστηματικά, υπήρξε αναντίλεκτη, σε βαθμό που οι σύγχρονοί της, αλλά και οι μεταγενέστεροι συγγραφείς, να την ονομάζουν «Γεωμετρική». Ο Σωκράτης ο Σχολαστικός, γράφει περί αυτής: «Ην τις γυνή εν τη Αλεξανδρεία, τούνομα Υπατία• αύτη Θέωνος μεν του φιλοσόφου θυγάτηρ ην• επί τοσούτον δε προύβη παιδείας, ως υπερακοντίσαι τους κατ’ αυτήν φιλοσόφους, την δε Πλατωνικήν από Πλωτίνου καταγομένην διατριβήν διαδέξασθαι, και πάντα τα φιλόσοφα μαθήματα τοις βουλομένοις εκτίθεσθαι• διο και οι πανταχόθεν φιλοσοφείν βουλόμενοι κατέτρεχον παρ’ αυτήν» .

Ευειδεστάτη και πολυμαθής, προσείλκυε πολλούς θαυμαστές και αφοσιωμένους μαθητές, η δε φήμη της ήταν μεγάλη. Με επιχειρήματα και δημόσια αναγνώριση και σεβασμό, η Υπατία επεσκίαζε κάθε αντίπαλο των χριστιανικών δογμάτων της Αιγύπτου. Ήταν φημισμένη για το βάθος της γνώσεώς της και τη γοητεία της προσωπικότητάς της, και αγαπημένη των πολιτών της Αλεξάνδρειας. Συχνά την καλούσαν ως σύμβουλο οι άρχοντες της πόλεως.

Η Υπατία είναι σημαντική για το ρητορικό κανόνα, γιατί απέδειξε ότι και οι γυναίκες συμμετείχαν στις κοινωνικές και πνευματικές δραστηριότητες του αρχαίου κόσμου. Η δημόσια διδασκαλία της για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, υποδείκνυε τη βαθιά της γνώση στη φιλοσοφία και στη ρητορική. Η φιλοσοφία που ανέπτυξε η Υπατία είναι γνωστή ως νεοπλατωνική. Αν και υπήρχαν διάφορες εκδοχές του νεοπλατωνισμού, λέγεται ότι η Υπατία κήρυξε ένα δικό της, αλλά κάπως διαφορετικό, φιλοσοφικό σύστημα.

Οι επιστολές και τα ποιήματα που διασώθηκαν για τη δράση της, παρέχουν συμπεράσματα για τη νεοπλατωνική φιλοσοφία της Υπατίας, αλλά δεν παρέχουν όμως σημαντικές πληροφορίες για το καθόλου έργο της. Επιπλέον, ενώ τα γραπτά των φιλοσόφων διαδόχων της έρχονται να ρίξουν φως σχετικά με τις συνεισφορές της στο νεοπλατωνισμό, δεν υπάρχουν δικά της σωζόμενα μαθηματικά έργα. Αποδείξεις για τη ζωή και το έργο της Υπατίας μπορούν να βρεθούν μόνο σε διάφορα ιστορικά κείμενα, όπως για παράδειγμα στα έργα του Σωκράτη του Σχολαστικού, και σε επιστολές, κυρίως του Συνεσίου από την Κυρήνη ο οποίος έγινε επίσκοπος Πτολεμαΐδας το 411 μ.Χ., και φαίνεται να ευρίσκονταν σε πνευματική σχέση με την Υπατία, ανάλογη περίπου με εκείνη μεταξύ του Σωκράτους και του Πλάτωνος.

Ο Συνέσιος, σε επιστολή του προς τον αδελφό του Ευόπτιο, υπογραμμίζει τρία βασικά σημεία στα οποία αντικατοπτρίζεται με σαφήνεια και καθαρότητα η βασική φιλοσοφική γραμμή της Υπατίας: α) Ανάσταση της ψυχής προ του σώματος και άνευ σώματος. β) Διαρκής αναδημιουργία του κόσμου. γ) Άρνηση της εγέρσεως της σαρκός υπό τη χοϊκή-επίγεια μορφή της. Επομένως, το να εκθέσει κανείς με ακρίβεια τις αντιλήψεις της κοσμοθεωρίας της Υπατίας είναι αρκετά δύσκολο, λόγω της καταφανούς αδυναμίας να παρακολουθήσουμε την εξελικτική πορεία των φιλοσοφικών της ιδεών. Παρ’ όλες αυτές τις αδυναμίες, ακολουθώντας τις αρχές της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας γενικότερα και ειδικότερα των διδασκάλων της Υπατίας, αλλά και τη σχολαστική έρευνα των συγγραμμάτων η των απόψεων των μαθητών της, μπορούμε να έχουμε μια σκιαγράφηση των φιλοσοφικών της πεποιθήσεων.

Η νεοπλατωνική φιλοσοφία θεωρεί ότι μόνο το πνεύμα είναι αθάνατο. Οι θεμελιώδεις γνωσιολογικές, οντολογικές, και μεταφυσικές ιδέες της Υπατίας, κινούνται επάνω στις βασικές γραμμές της φιλοσοφίας του Πλωτίνου. Η γνωσιολογία της Υπατίας είναι ένα κράμα επιρροής της προηγούμενης φιλοσοφικής θεάσεως των ιδεών, αλλά και των χριστιανικών αντιλήψεων μαζί. Ο ανθρώπινος λόγος είναι εικόνα του θείου λόγου, ενώ οι γνώσεις μας πηγάζουν από τη λογική με την οποία συλλαμβάνουμε και ερμηνεύουμε τον κόσμο, και με την οποία οικοδομούμε τις επιστήμες.

Η φιλόσοφος Υπατία αποκρούει την παντοδυναμία της αν-θρώπινης λογικής και της ανθρώπινης γνώσεως, και θεωρεί ότι όλα τελούν κάτω από ένα σχέδιο της πρόνοιας του Δημιουργού. Χωρίς, ωστόσο, την παρουσία του λόγου θα ήταν αδύνατη η γνώση του κόσμου και ο προσανατολισμός μέσα σ’ αυτόν. Θεωρεί ύβρη και αμαρτία την πεποίθηση ότι οι γνωστικές μας δυνατότητες είναι απεριόριστες και επομένως η γνώση είναι ατέρμονη. Η Υπατία πιστεύει ότι ο εσωτερικός άνθρωπος έχει προτεραιότητα, και ότι η ψυχή με τη λογική της, και ευρύτερα με τη συνείδησή της, μορφώνει, σχηματοποιεί και σμιλεύει τον κόσμο. Ο λόγος έχει και τις υπηρετικές του δυνάμεις, ενώ όλα τελούν υπό τη σκέπη του. Ακόμη και όταν νομίζουμε ότι ενεργούμε κατά το θυμοειδές η κατά το επιθυμητικό, δεν απουσιάζει και τότε η κατευθύνουσα δύναμη του λόγου. Η υπερβολική πίστη όμως του ανθρώπου στο λόγο, τον οδηγεί σε κατάχρηση της ελευθερίας της βουλήσεώς του και της ελευθερίας του στο σύνολό της.

Η Υπατία ακολουθεί πολλές φορές πιστότερα τον Πλάτωνα παρά τον Πλωτίνο. Κατά τον Πλάτωνα, ο κόσμος των ιδεών είναι ο αληθινός κόσμος, ενώ ο υλικός είναι απείκασμα του νοητού. Κάθε τι που απομακρύνεται από το νοητό, άγεται προς την ύλη. Τα όντα και ο κόσμος σύγκεινται και διαποτίζονται από αυτή τη θεία ουσία, αφού ο Θεός είναι αιώνιος και ο δημιουργός του κόσμου. Ως δημιούργημα του Θεού, λοιπόν, ο υλικός κόσμος είναι καλός. Πολλές φορές όμως η λανθασμένη βούληση του ανθρώπου, τον οδηγεί σε υπερεκτίμηση του υλικού στοιχείου και τον κάμνει να προσκολλάται στις ηδονές του.

Έτσι προκαλείται η πτωτική πορεία από το φως προς το σκότος. Η ύλη στη φιλοσοφία της Υπατίας έχει περισσότερο ηθική έννοια και ολιγότερο οντολογική σημασία. Το ερώτημα πως εξελίσσεται ο κόσμος, μηχανοκρατικά η τελολογικά, δεν την απασχολεί βαθύτερα, διότι πιστεύει ότι ο Θεός ως τέλειο και υπέρτατο ον, κυβερνά, συντηρεί και προνοεί για τον κόσμο. Υπάρχει ένα ειλημμένο σχέδιο μέσα στο νου του Θεού. Πέρα από τις απαντήσεις που δίνει η Υπατία στο οντολογικό και κοσμολογικό ερώτημα του μεταφυσικού προβλήματος, ασχολείται και με το ψυχολογικό και ανθρωπολογικό ερώτημα, αφού δεν υπάρχει κανείς χώρος για το θεολογικό ερώτημα, δεδομένου ότι πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού και ο λόγος της είναι ένθεος. Ο άνθρωπος αποτελείται από δύο στοιχεία, την ψυχή και το σώμα, αυστηρά ιεραρχημένα κατά τον τρόπο της αντιστοιχίας πνεύματος-ύλης. Το πνεύμα φέρεται επί της ύλης και την κατευθύνει, η ψυχή κυβερνά το σώμα, και την ψυχή την κυβερνά ο λόγος. Το πολυτιμότερο μέσα στη ζωή και στην πράξη του ανθρώπου είναι η πίστη και όχι η γνώση. Η Υπατία δεν περιφρονεί τη γνώση, αφού άλλωστε η πίστη και η γνώση είναι αποκάλυψη του θείου λόγου και επειδή κατάγονται και οι δύο από το Θεό καμμία αντίθεση δεν υφίσταται μεταξύ τους.

Η Υπατία θεωρεί τις θρησκευτικές αξίες ως το θεμέλιο όλων των άλλων αξιών, και σ’ αυτές υποτάσσει τις αισθητικές και ηθικές αρχές και αξίες. Το πρώτο κριτήριο της αλήθειας του ανθρώπου και του κόσμου είναι η πίστη στην αποκάλυψη, το δεύτερο κριτήριο είναι η αυθεντία της εκκλησίας, και το τρίτο η επίγνωση του ανθρώπου ότι οι εσωτερικές του εμπειρίες οδηγούν σε όσο το δυνατό βέβαιες απόψεις και αντιλήψεις. Επηρεασμένη από τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα, η Υπατία ισχυρίζεται ότι μια ανθρώπινη πράξη είναι ορθή μόνο όταν στηρίζεται στην αυθεντική και γνήσια γνώση. Η αμαρτία, η αστοχία και το ολίσθημα, είναι το αποτέλεσμα ελλιπούς γνώσεως, κακής εκτιμήσεως η συγκινησιακής επήρειας. Η Υπατία έχει μια βαθιά εσωτερική σχέση προς την ιδεατή πραγματικότητα, όπως την ανέπτυξε ο Πλάτων. Το κάλλος για τη φιλόσοφο ήταν ένας κανόνας ζωής, η άγνοια είναι η ασχήμια, η ωραιότητα είναι κάτι παραπάνω από την απλή συμμετρία.

Άρα, πρόκειται για μια υψηλότερη και ανώτερη απεικόνιση των ιδεών του Πλάτωνος από όσο είναι οι παραστάσεις των αισθητηριακών αντιλήψεων. Το φυσικό κάλλος είναι κατώτερο από το ψυχικό και το ψυχικό κατώτερο από το πνευματικό. Η ύψιστη ομορφιά, επομένως, ταυτίζεται με την ύψιστη πραγματικότητα. Η Υπατία διακρίνει και εκείνη κατά τον τρόπο του Πλωτίνου τις αρετές. Την πρώτη βαθμίδα κατέχουν οι πολιτικές αρετές, οι αρετές δηλαδή της πρακτικής σοφίας, το θάρρος, η μετριοφροσύνη και η δικαιοσύνη. Τη δεύτερη βαθμίδα την συνιστούν οι λεγόμενες καθαρτικές αρετές της σάρκας, ενώ την τρίτη και ύψιστη βαθμίδα την συγκροτούν οι ανώτερες αρετές, εκείνες, δηλαδή, που μας ανάγουν προς το θείο και μας βοηθούν να αποσχισθούμε από την ύλη και εν συνεχεία να καταφύγουμε στο Θεό, από τον οποίο ο ίδιος ο άνθρωπος απέκοψε τον εαυτό του και απώλεσε την ευδαιμονία του.

Οι ανώτερες αρετές, η πίστη, η αγάπη και η ελπίδα, αντιπροσωπεύουν, και συγχρόνως εμπραγματώνουν, τους ύψιστους και έσχατους σκοπούς της ανθρώπινης ζωής. Η άμεση επαφή με το αγαθό διασφαλίζει την εσωτερική ευτυχία και δίνει ουσιαστικό νόημα στη ζωή. Οι γνωσιολογικές, οντολογικές, μεταφυσικές και αξιολογικές απόψεις της Υπατίας, δεν έλαβαν πολλές φορές ακριβώς υπ’ όψιν τα δόγματα της χριστιανικής θρησκείας. Το φιλοσοφικό της ενδιαφέρον γύρω από τα διαχρονικά προβλήματα της ύλης, της ιδέας, της ζωής, της ουσίας της υπάρξεως και του όντος, υπερέβαινε τους στενούς ορίζοντες ενός αδυσώπητου κάποτε θεολογικού προβληματισμού. Ο μεγάλος θαυμασμός όμως της Υπατίας προς το παραδεδομένο φιλοσοφικό αγαθό, η λατρεία της προς την προηγούμενη φιλοσοφική παράδοση, και γενικότερα προς την ελληνική γραμματεία, έδωσαν λαβή σε επικίνδυνες παρερμηνείες.

Εκτός όμως από τις φιλοσοφικές αντιλήψεις της Υπατίας, μεγάλη ήταν η επίδοσή της στα μαθηματικά, τη γεωμετρία και την αστρονομία. Τελειοποίησε τους κώνους του Απολλωνίου, οι οποίοι θεωρούνται από τα πιο δύσκολα έργα της αρχαιότητας, και ήταν αυτοί που έθεσαν τα θεμέλια για πολλά από αυτά που στο μέλλον έγιναν γνωστά ως προβολική γεωμετρία. Τα αλγεβρικά έργα του Διοφάντου, στα οποία η Υπατία έγραψε σχόλια, ήταν πολύ πιο εξελιγμένα από τα προηγούμενα. Σε κάθε περίπτωση οι μαθηματικοί της Αλεξάνδρειας του Δ και Ε' αιώνα ανέπτυξαν τα μαθηματικά που θα χρησιμοποιούνταν για τη λύση ανωτέρας τάξεως συστημάτων εξισώσεων. Τα σημερινά μαθηματικά οφείλουν στην Υπατία ένα μεγάλο χρέος, διότι χωρίς εκείνη θα είχαμε πολύ λιγότερα από τα έργα του Διοφάντου.

Πλην των θεωρητικών, η Υπατία διέτριψε και σε τεχνικά και μηχανικά ζητήματα. Αναφέρεται, μάλιστα, ότι με τη συμβολή και την καθοδήγησή της ο μαθητής της Συνέσιος κατασκεύασε τον αστρολάβο, ένα αστρονομικό όργανο που χρησιμοποιείτο για τη μέτρηση των θέσεων των άστρων, των πλανητών και του Ηλίου, καθώς και για τον υπολογισμό της ώρας και του ανατέλλοντος ζωδιακού σημείου. Εφηύρε επίσης αρκετά εργαλεία, όπως μια συσκευή για τη διύλιση του νερού, ένα όργανο για τη μέτρηση της στάθμης του νερού και ένα διαβαθμισμένο υδρόμετρο από μπρούντζο για τη μέτρηση της ειδικής βαρύτητας (πυκνότητας) ενός υγρού.

9 years 1 week ago

Οι Σοβιετικοί επιστήμονες διερευνούν με σύγχρονα μέσα και άλλες διαστάσεις αυτά τα ζωντανά δυναμικά πεδία, προσπαθώντας να βρουν τρόπους για να προσδιορίσουν τη ζωτικότητά τους. Οι βιοφυσικοί του Kirov University του Καζακστάν, επινόησαν μια ηλεκτρική διαδικασία υψηλής συχνότητας και κατάφεραν να φωτογραφήσουν και να παρατηρήσουν την εσωτερική ηλεκτρική δραστηριότητα των ζωντανών οργανισμών. Η διεργασία αυτή έχει δείξει φωτογραφικά και με άμεση παρατήρηση ότι ο ιστός των φυτών, των ζώων και των ανθρώπων αλλάζει δραστικά, όταν τοποθετείται μέσα σε μεταβαλλόμενα μαγνητικά πεδία.

Σαν αποτέλεσμα αυτής της έρευνας με τη φωτογραφία Kirlian, όπως ονομάζεται, οι επιστήμονες του Kirov University έχουν προτείνει την υπόθεση ότι όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν ένα «ενεργειακό σώμα», το οποίο ονομάζουν «βιοπλασμικό σώμα», και είναι ένα είδος «ηλεκτρονικής μήτρας» της ζωής που το παρομοιάζουν σαν ένα ενεργειακό αντίστοιχο του υλικού σώματος, αφού επάνω στη «μήτρα» αυτή σχηματίζεται η δομή του υλικού σώματος. Διεπίστωσαν ακόμα πως όταν τα οργανωτικά ενεργειακά αυτά πεδία υποστούν κάποια διαταραχή η παραμόρφωση, τα αποτελέσματα μεταβιβάζονται μετά παρέλευση χρόνου στο υλικό σώμα και εκδηλώνονται σαν ασθένεια. Η ζωτικότητα αυτής της «ενεργειακής μήτρας» έδειξε καθαρά ότι καθορίζει την υγεία και τη ζωτικότητα του υλικού σώματος.

Οι επιστήμονες αυτοί μετά από παρατηρήσεις, αποφάνθηκαν ότι αυτό το ενεργειακό σώμα επηρεάζεται εντονότατα από τα ποικίλα συμβάντα του ηλιακού συστήματος, όπως είναι οι ηλιακές κηλίδες, που προκαλούν άμεσες μεταβολές στην «ηλεκτρονική αυτή μήτρα», ενώ παρατήρησαν ακόμη ότι όταν τμήματα του υλικού σώματος κοπούν και αφαιρεθούν, το «ενεργειακό σώμα» παραμένει και πάλι ολόκληρο και άθικτο. Αυτό συνιστά την άποψη του Dr Gustav Stromberg ότι το υλικό σώμα των ζωντανών οργανισμών, δεν είναι το αίτιο των πεδίων ενεργείας αλλά το αποτέλεσμά τους. Με τη βοήθεια αυτής της φωτογραφικής τεχνικής μπορεί να είναι δυνατόν να εντοπισθή με μεγαλύτερη ακρίβεια η επίδραση που ασκεί η σελήνη στα σπερματοζωάρια και το ωάριο. Επιστήμονες σε πολλά πανεπιστήμια του κόσμου χρησιμοποιούν τη φωτογραφία Kirlian για έρευνες του ενεργειακού σώματος με καταπληκτικά αποτελέσματα.

Η άποψη του Jonas συγκλίνει στο ότι η στιγμή της συλλήψεως είναι εκείνη που προσδίδει στο άτομο που γεννιέται τη διαμόρφωση των συμπαντικών προτύπων, ώστε αν βρεθή ένα παρόμοιο πρότυπο ενεργειών σε μια άλλη χρονική στιγμή να παρατηρείται ένας επαγωγικός συντονισμός στα δυό αυτά πρότυπα, πράγμα που αποδεικνύει ότι τα δυναμικά πεδία κάθε ανθρώπου είναι μια απόλυτα μοναδική ακολουθία συχνοτήτων, συντονισμένη με οποιοδήποτε παρόμοιο πρότυπο. Ο Jonas πιστεύει ότι η αρχική ώθηση είναι η πλέον καθοριστική, γιατί συντελεί στη διαμόρφωση των προτύπων της υπάρξεως, της ζωτικότητας, της προσωπικότητας και του καθορισμού των ευμενών και των δυσμενών περιόδων.

Ιδιαίτερη έμφαση προσδίδουν οι παρατηρήσεις του γενετικού επιστήμονα Hans Kalmus επί της επιδράσεως των ρυθμών επί των γενετικών διαδικασιών, ο οποίος υπεστήριξε στην Ακαδημία Επιστημών της Ν. Υόρκης, ότι ανεκάλυψε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία οι εξωτερικοί ρυθμοί, μπορούν να επιφέρουν παρόμοιους ρυθμούς σε γενετικά συστήματα. Οι παλιές αστρολογικές θεωρίες που διατείνονται ότι η στιγμή της γεννήσεως έχει μια αναλογικότητα με τη στιγμή της συλλήψεως, αναφερόμενης στην ουράνια διαμόρφωση, φαίνεται να επιβεβαιώνεται από τον Jonas ο οποίος ισχυρίζεται ότι το έμβρυο δεν μπορεί παρά να γεννηθή σε εκείνη τη χρονική στιγμή που οι επιρροές του σύμπαντος παρουσιάζουν μια αναλογική ομοιότητα με εκείνες της στιγμής της συλλήψεως. Αλλά ακόμα και η στιγμή της συλλήψεως συμφωνεί με το κοσμικό πρότυπο της γεννήσεως της μητέρας. Η αλληλεπίδραση ανάμεσα σ’ αυτά τα εκπληκτικά περίπλοκα πεδία δυνάμεων, διέπεται από κανόνες που ο άνθρωπος μπορεί να τους επηρεάση έμμεσα, κυρίως με την επιλογή του χρόνου συλλήψεως.

Η συνολική φυσική διαμόρφωση του στερεώματος και η συνολική ακτινοβολία που δέχονται τα φώτα κατά τη στιγμή της συλλήψεως παίζουν ένα καθοριστικό ρόλο στη σχέση και τα είδη των ασθενειών που θα εκδηλωθούν αργότερα στη ζωή. Οι ατομικοί επιστήμονες Dr J. Gofman και Dr A. Tamplin, δηλώνουν ότι υπάρχουν ερευνητικά στοιχεία που δείχνουν ότι διάφορες φυσικές πηγές ακτινοβολίας προκαλούν μεταλλάξεις στους ανθρώπους. Ανάμεσα στις ακτινοβολίες που φθάνουν σε μας από το σύμπαν είναι οι ακτίνες βήτα, οι ακτίνες Χ, οι ακτίνες γάμμα και τα σωματίδια άλφα. Οι ακτινοβολίες αυτές προκαλούν βλάβες στους ιστούς, λύνοντας τους χημικούς δεσμούς ανάμεσα στα άτομα και επιταχύνοντας την κίνηση των ηλεκτρονίων.

Η φυσική ακτινοβολία προκαλεί γενετικές και χρωμοσωμικές μεταλλάξεις στα σπερματοζωάρια και τα ωάρια, που με τη σειρά τους θα μεταδοθούν στους απογόνους, οι οποίοι θα φέρουν τη μετάλλαξη σε όλα τα κύτταρά τους. Οι Drs Gofman και Tamplin λένε ότι το 10% περίπου του αυθορμήτου ποσοστού μεταλλάξεων στους ανθρώπους προκαλείται από ακτινοβολίες που προέρχονται από φυσικές πηγές όπως κοσμικές ακτίνες, ραδιενέργεια ουσιών που βρίσκονται στο φλοιό της γης και άνθρακας-14 που παράγεται από κοσμικές ακτίνες. Το ερώτημα, αν η επίδραση αυτή ασκείται κατά το χρόνο της συλλήψεως η σε άλλες στιγμές, παραμένει αναπάντητο. Αν ο Dr Jonas έχει δίκιο, μπορεί να βρίσκεται στο δρόμο της ανακαλύψεως ενός τρόπου που θα μας επιτρέπη να εντοπίζουμε τις περιόδους χαμηλής και υψηλής ακτινοβολίας από το σύμπαν.

Οι διαστημικές έρευνες έχουν δείξει ότι η κοσμική ακτινοβολία είναι πιο έντονη όταν συμβαίνουν ηλιακές εξάρσεις και οι ηλιακές εξάρσεις συμβαίνουν όταν αρκετοί πλανήτες βρίσκονται σε αντίθεση με τον ήλιο. Σύμφωνα με τους γιατρούς αυτούς η κοσμική ακτινοβολία μεταβάλλει το DNA και το RNA, τα νουκλεϊνικά οξέα που υπάρχουν σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Έτσι οι επιστήμονες αυτοί δηλώνουν ότι «σήμερα έχουμε εξακριβώσει ότι ένα μεγάλο ποσοστό όλων των ανθρωπίνων παθήσεων καθορίζονται εν μέρει τουλάχιστον, από την κληρονομικότητα και επομένως έχουν σχέση με γενετικές μεταλλάξεις. Τα ερευνητικά στοιχεία έτσι όπως αναπτύσσονται μπορεί τελικά να δείξουν ότι οι περισσότερες αν όχι όλες οι ανθρώπινες ασθένειες επηρεάζονται και από γενετικούς παράγοντες».

Στο ίδιο συμπέρασμα κατατείνει και η δήλωση του Νομπελίστα γενετικού επιστήμονα Dr Joshua Lederberg, που υπελόγισε πως τουλάχιστον το 25% των φορτίων της υγείας μας έχουν γενετική προέλευση, πράγμα στο οποίο συμφωνεί και η Επιστημονική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών, για τις επιδράσεις της ατομικής ακτινοβολίας τονίζοντας ότι: «Έχει γίνει γενετικά δεκτό ότι πολλές αν όχι όλες οι ασθένειες επηρεάζονται και από γενετικούς παράγοντες». Έτσι είναι σαφές ότι οι ποικίλοι παράγοντες των κοσμικών ακτινοβολιών που επιδρούν κατά τη στιγμή της συλλήψεως αλλά και στη διάρκεια της κυήσεως, είναι δυνατόν να επηρεάζουν τη ζωτικότητα του εμβρύου δια μέσου γενετικών μεταβολών, οι οποίες αργότερα έχουν σαν αποτέλεσμα την ασθένεια.

9 years 1 week ago

Ο Γερμανός εμβρυολόγος Dr Hans Spemann έδειξε, με μικροσκοπικές μελέτες, ότι τα οργανωτικά πεδία είναι η βάση της αναπτύξεως του εμβρύου. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι όλα τα κύτταρα φαίνονται να έχουν τις ίδιες λανθάνουσες δυνατότητες και ότι το πεδίο είναι εκείνο που φαίνεται να καθορίζη ποιά απ' αυτές τις δυνατότητες θα αναπτυχθή σε κάθε μέρος του εμβρύου. Έτσι ο Dr Burr ανακάλυψε ότι η δραστηριότητα των δυναμικών πεδίων είναι εξαιρετικά έντονη στη διάρκεια της εμβρυακής αναπτύξεως. Σε συνεργασία δε με τον Dr Leonard Ravitz, διαμόρφωσε ένα νέο μοντέλο για την περιγραφή των ζωντανών οργανισμών, που τους εξετάζει σαν «ηλεκτρικά συστήματα σταθερής καταστάσεως». Ομιλεί για «ηλεκτρικές παλίρροιες» στην ατμόσφαιρα που προέρχονται από τον Ήλιο και τη Σελήνη και για την επίδραση που έχουν πάνω στη σταθερή κατάσταση των οργανισμών. Στα ανθρώπινα κι άλλα έμβια συστήματα, τα δυναμικά της σταθερής καταστάσεως γενικά παρουσιάζουν μια σημαντική αύξηση κάθε 14-17 ημέρες, δηλαδή περίπου κατά το χρόνο της νέας Σελήνη ς και της πανσέληνου, και η αύξηση αυτή συνήθως προηγείται ή έπεται της σεληνιακής ημέρας κατά 24 έως 72 ώρες.

Σε ένα διαστημικό συμπόσιο που έγινε το 1962, ο Dr Robert Beker απεκάλυψε ότι διάφορες λεπτές αλλαγές των μαγνητικών πεδίων της γης, που προκαλούνται από τον Ήλιο, τη Σελήνη και τους πλανήτες, μεταβάλλουν το πεδίο δυνάμεων του ανθρωπίνου σώματος, το οποίο με τη σειρά του επηρεάζει το νευρικό σύστημα. Ο Dr Ravitz βρήκε επίσης ότι η Σελήνη, ο Ήλιος, οι κοσμικές ακτίνες και οι ακτίνες γάμμα, η ακτινοβολία των ηλιακών κηλίδων και άλλες διαταραχές του μαγνητικού πεδίου της γης έχουν έναν αντίκτυπο στα πεδία δυνάμεων που περιβάλλουν το σώμα μας.

Τα αποτελέσματα των ερευνών του Dr Rechnitz που δείχνουν ότι ο μαγνητισμός της γης επηρεάζει τα χρωμοσώματα και μ' αυτό τον τρόπο επηρεάζει ακόμη και τα μικρότερα σωματίδια μέσα στο σώμα μας ισχυροποιούν τη θεωρία του Dr Link ο οποίος υποστηρίζει ότι η κυκλική διακύμανση της επιδράσεως των πεδίων της εκλειπτικής (του ζωδιακού) συνδέεται με την περιστροφή της γης. Με βάση τη θεωρία αυτή ο Jonas ισχυρίζεται ότι αυτός είναι ένας ακόμα υλικός παράγοντας που μπορεί να ασκή μια επίδραση επάνω στο σύστημα της μητέρας.

Ο Dr. Jiri Malek, αναζητώντας μια εξήγηση για τα φαινόμενα που μελετήθηκαν από το Dr Jonas, στηρίζεται μέχρι τώρα σε επιστημονικά στοιχεία: «Αφού ο Dr Jonas αρχίζει με το γεγονός ότι το φύλο του απογόνου καθορίζεται κατά τη σύλληψη από επιρροές που προέρχονται έξω από τη γη, πρέπει να εξετάσουμε επίσης τις άλλες επιδράσεις της ακτινοβολίας, όπως είναι η ηλεκτρομαγνητική και η σωματιδιακή ακτινοβολία, καθώς και την επιρροή της βαρύτητας. Αυτές οι ώσεις θα μπορούσαν να ασκούν μια διεγερτική ή αντίθετα, μια ανασταλτική επίδραση πάνω στα σπερματοζωάρια ή στο ωάριο κατά τη στιγμή της συλλήψεως. Μπορούμε πολύ εύκολα να φαντασθούμε ότι αυτά τα σπερματοζωάρια, που βρίσκονται σ’ ένα βάθος ενός ή δυό χιλιοστών κάτω από το δέρμα, επηρεάζονται με τέτοιο τρόπο, ώστε ορισμένες μέρες να βρίσκονται σε δραστηριότητα τα Χ και άλλες μέρες τα Υ. Αν αυτό συμβαίνει τότε θα πρέπη η Σελήνη να επηρεάζη αποτελεσματικά το φύλο επιδρώντας στο ωάριο ή στις οξινοαλκαλικές εκκρίσεις της μήτρας.

Οι επιστήμονες διατείνονται ότι κατόρθωσαν να διαχωρίσουν δυό είδη σπερματοζωαρίων. Στην πρώην Σοβιετική Ένωση οι γιατροί Koltsov, Schreider και άλλοι υπέβαλαν το σπέρμα σε ένα ήπιο ηλεκτρικό ρεύμα και βρήκαν ότι τα αρσενικά σπερματοζωάρια (Υ) κινούνται προς την κάθοδο ή προς τον αρνητικό πόλο, ενώ τα θηλυκά (Χ) κινούνται προς την άνοδο ή προς το θετικό πόλο. (V.Schroder & N. Koltson: Nature). Στο Max Planck Institute εφήρμοσαν την απλή καθίζηση για το διαχωρισμό των σπερματοζωαρίων κατά την οποία τα αρρενογενή σπερματοζωάρια σαν ελαφρότερα μένουν επάνω στο νερό ενώ τα θηλυγενή σαν βαρύτερα καθιζάνουν στο βυθό. (D. Rorvic & L. Shettles: Your Baby’s Sex).

Έχουμε ορισμένους λόγους για να πιστεύουμε ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο, λέει ο Dr. Jiri Malek. Για παράδειγμα, ο Dr Frank Brown του Βορειοδυτικού Πανεπιστημίου, αναλύοντας 30000 κινήσεις των μαλακίων nassarius απέδειξε ότι αυτά τα ζώα μπορούν να αντιληφθούν ένα ασθενές μαγνητικό πεδίο και βγαίνουν από τον πειραματικό θάλαμο ακολουθώντας μια γωνία που σχετίζεται με τη γωνία ανάμεσα στον Ήλιο και τη Σελήνη. Η δραστηριότητα των ποντικών, η πρόσληψη οξυγόνου από τις πατάτες, οι κινήσεις των βαλβίδων των αχιβάδων και πολλά άλλα φαινόμενα εξαρτώνται από τη φάση της Σελήνη ς. Επομένως, συμπεραίνει ο Dr. Malek, είναι θεωρητικά δυνατόν ότι ορισμένες διεγερτικές ή ανασταλτικές επιδράσεις μπορεί να γίνονται αισθητές από τα μικροσκοπικά σπερματοζωάρια».

Τις έρευνες του Dr Burr για τα δυναμικά πεδία συνεχίζουν και επιστήμονες του διαστημικού προγράμματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Dr Charles Berry που διετέλεσε Διευθυντής Ιατρικών Ερευνών της Εθνικής Διοικήσεως Αεροναυτικής και Διαστήματος, δηλώνει ότι «Η NASA αξιολογεί επίσης συσκευές σε σχέση με τα βιομαγνητικά πεδία του ανθρωπίνου οργανισμού η ύπαρξη των οποίων έχει αποδειχθή».

9 years 1 week ago

Ένας από τους πλέον διακεκριμένους υποστηρικτές του Jonas ήταν ο Ούγγρος Dr Endre Magyari ειδικός του διαστήματος, αστροφυσικός του Ουγγρικού Ινστιτούτου Τηλεπικοινωνιακών Ερευνών, ο οποίος έκανε ευρύτατες αστρονομικές και αστροφυσικές έρευνες στα συμπεράσματα του Jonas, μάλιστα δε έγραψε και μία ευνοϊκή εισαγωγή στο βιβλίο του Jonas «Ο προκαθορισμός του φύλου ενός παιδιού», όπου αναφέρει χαρακτηριστικά: «Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε πως ένα ουράνιο σώμα μπορεί να επηρεάζη τις μέσες κανονικές φυσικές σχέσεις της ζωής πάνω σε ένα άλλο ουράνιο σώμα, σε όλα τα επίπεδα μέχρι και τη ζωή, τη δομή και την ανάπτυξη του κυττάρου. Αυτό μας δίνει ένα σκελετό που βασίζεται σε φυσικές αρχές και επίσης μια απτή εξήγηση των στατιστικών ευρημάτων του Jonas σχετικά με τη γέννηση, τη σύλληψη και την ανάπτυξη του εμβρύου».

Πριν 2500 χιλιάδες χρόνια ο Αριστοτέλης ανέπτυσσε τη θεωρία της επιδράσεως των αστέρων στις γεννήσεις και στις αυξήσεις: «Η Σελήνη δε είναι η αρχή δια την προς τον Ήλιον κοινωνίαν και την μετάληψιν εξ αυτού του φωτός, είναι δηλαδή αύτη ένας μικρός Ήλιος διο αύτη συμβάλλει εις πάσας τας γενέσεις και τας τελειοποιήσεις. Διότι εκ της επιδράσεώς της προκύπτουν διακυμάνσεις της θερμοκρασίας και του ψύχους, αι συμμετρίαι των οποίων συμβάλλουν εις πάσας τας γενέσεις και ακολούθως εις τας φθοράς. Η θερμότης δε και η ψυχρότης έχουν άμεσον εξάρτησιν εκ του ηλίου και της Σελήνη ς, αφού η αρχή και το πέρας αυτών ρυθμίζεται υπό των αστέρων. Διότι καθώς βλέπομεν και την θάλασσαν και την κατάστασιν των υγρών, εν γένει να ηρεμή ή να μεταβάλλεται από την στάσιν ή την κίνησιν των ανέμων, όπερ εξαρτάται από την περίοδον της Σελήνη ς και του ηλίου, ούτω και τα εν αυτοίς ευρισκόμενα ακολουθούν κατ’ ανάγκην τας κινήσεις των άστρων. Κατ’ αναλογίαν εννοεί τις και τας των δευτερευόντων (δηλ. ανέμων, γης, θαλάσσης) κινήσεις εν σχέσει με τας των κυριοτέρων (δηλ. ηλίου, Σελήνη ς και λοιπών αστέρων). Διότι ζωή τις είναι πνεύματος και γένεσις και φθίσις. Δυνατόν δε η αιτία της περιφοράς των άστρων να είναι άλλη τις. Η δε φύσις τείνει πάντοτε να αριθμή τους αριθμούς αυτών της γενέσεως και της τελευτής, αλλά δεν ακριβολογεί λόγω της αοριστίας και ασταθείας της ύλης και δια την πολυαριθμίαν των φυσικών αρχών, αι οποίαι πολλάκις εμποδίζουν τας κατά φύσιν γενέσεις και φθοράς και γίνονται αιτία των παρά φύσιν συμπιπτόντων». (Αριστοτέλους, Περί ζώων Γενέσεως, Βιβλ. Δ, 777b,778a).

Ο Dr Magyari διατείνεται ότι η θερμο-βαρυτική του άποψη, που έλεγε ότι έχει αποδειχθή από μια μεγάλη σειρά πειραμάτων, μπορούσε να δώση μια εξήγηση για πολλά από τα φυσικά φαινόμενα με τους ασαφείς ορισμούς που αναφέραμε προηγουμένως. Είναι αυτός που συνέλαβε την ιδέα ότι υπάρχει ένα περίβλημα από δονητικά σωματίδια γύρω από όλα τα πράγματα, ζωντανά και μη, γύρω από όλα τα σώματα, τις μάζες και τους πλανήτες. Αναπτύσσοντας μια περίπλοκη θεωρία που βασίζεται στο μηχανισμό του «διπλού αιθέρα», κάνει την υπόθεση ότι καθώς κινούνται οι πλανήτες, αυτά τα δονητικά περιβλήματα αλλάζουν και μέσα από αυτές τις μεταβολές οι πλανήτες μπορούν να επηρεάζουν ο ένας τον άλλο καθώς και τη ζωή πάνω στη γη, από τα μόρια μέχρι τον άνθρωπο. Μολονότι μέχρι τώρα δεν έχει βρεθή πειραματικά καμμιά σαφής αιτιολογική εξήγηση για τα ευρήματα του Dr Jonas, ο Dr Magyari πιστεύει ότι αυτό οπωσδήποτε δεν είναι λόγος για να τα αγνοήσουμε.

Ο Jonas ανέπτυξε τη θεωρία των βιολογικών ρυθμών του ανθρώπου κατά την οποία αυτοί αρχίζουν κατά τη στιγμή της δημιουργίας, εν προκειμένω κατά τη στιγμή της συλλήψεως, και βρήκε ότι οι κύκλοι αυτοί συνδέονται με τη φυσική ζωτικότητα του ατόμου όπως επίσης συνδέονται μυστηριωδώς και με την κληρονομικότητά του, θεωρίες που σήμερα ευρύτατα μελετά η βιολογία.

Βέβαια της θεωρίας αυτής προηγήθηκε ο Dr Gustav Stromberg, παγκοσμίου φήμης αστρονόμος που ήταν ο πρώτος που πρότεινε την ιδέα των ρυθμών και συχνοτήτων. Βασίσθηκε στην ιδέα ότι η δομή των ζωντανών οργανισμών καθορίζεται από «κυματικά συστήματα» ή από παλλόμενα ηλεκτρομαγνητικά πεδία τα οποία κατά μίαν έννοιαν φαίνεται να είναι η μήτρα που δίνει στην ύλη τη μορφή της και το σχήμα της, οργανώνοντας τα μόρια στις περίπλοκες μορφές των φυτών των ζώων και των ανθρώπων. Ποιά είναι η λογική που συνιστά την επούλωση των τραυμάτων ή την αρχική συμμετρική επανάπλαση των κατεστραμμένων οργάνων του σώματος, αν δεν ενυπάρχη ένα σταθεροποιητικό ενεργειακό πρότυπο που είναι υπεύθυνο γι’ αυτή τη διαμόρφωση των ζωντανών ιστών; Ο Dr Stromberg παρομοιάζει τα γονίδια με τους υγρούς απεριοδικούς κρυστάλλους και ισχυρίζεται ότι είναι δυνατόν το ενεργειακό πρότυπο των γονιδίων, να καθορίζη το ενεργειακό πρότυπο των δυναμικών πεδίων και επομένως και την μορφή του υλικού σώματος.

Ο Jonas για να εξηγήση τη σχέση της ζωτικότητας του ανθρώπου, ισχυρίζεται ότι οι σχηματισμοί του σύμπαντος αποτελούν ένα μέρος του εκμαγείου που σχηματίζει τα πρότυπα συχνοτήτων του ανθρώπου στην αρχή της ζωής του, στην εκκίνησή του, στη σύλληψή του με άλλα λόγια, και ακριβώς αυτό το πρότυπο μπορεί να είναι ο δείκτης της ζωτικότητας και δεν αποκλείεται η διαμόρφωση αυτή των προτύπων του σύμπαντος να επιτυγχάνεται δια μέσου των ζώντων δυναμικών πεδίων. Παράλληλα ο Dr Stromberg διετύπωσε την άποψη ότι δεν υπάρχουν στερεά σωματίδια, παρά μόνον ενεργειακά πεδία τα οποία διέπουν τη δραστηριότητα των φαινομενικών σωματιδίων και είναι η βασική δομή αυτών.

Ο Jonas φρονεί ότι κατά τη δημιουργική στιγμή της συλλήψεως ο άνθρωπος δέχεται μια βασική ώση από το σύμπαν, ένα είδος δονητικού φάσματος, που ως ένα βαθμό θα είναι μόνιμο σε σχέση με τον οργανισμό του. Από τη στιγμή που ενώνεται το σπερματοζωάριο με το ωάριο για τη δημιουργία μιας καινούργιας ζωής, τα οργανωτικά δυναμικά πεδία του γονιμοποιημένου ωαρίου, δέχονται ένα σήμα εκκινήσεως από τις συχνότητες των ενεργειακών κυματικών προτύπων του σύμπαντος κατά τη στιγμή της συλλήψεως, οπότε αρχίζουν να εκτελούν τους ιδιαίτερα ατομικούς κύκλους που δημιουργούν και εξελίσσουν τη ζωή που συλλαμβάνεται εκείνη τη στιγμή, καθορίζοντας με τον τρόπο αυτόν την περαιτέρω δομήκαί εξέλιξή της.

Την άποψη αυτή ανευρίσκουμε αποτυπωμένη στον Περί Ειμαρμένης διάλογο του Γρηγορίου Νύσσης μετά φιλοσόφου στην Κωνσταντινούπολη ο οποίος λέγει: «Έκαστος λοιπόν των ερχομένων εις την ζωήν αποσπάσας από την απορροήν αυτήν (της ενεργείας των εμπλεκομένων αστέρων), το μόριον το οποίον θα του τύχη κατά την χρονικήν του στιγμήν, γίνεται εκείνο το οποίον προεμύνησε και επετέλεσεν η ιδιότης εκείνου του μορίου. Διότι κατά πάσαν ανάγκην, όπως εις το εκμαγείον της σφραγίδος επάνω εις τον νεκρόν αποτυπώνεται το ανάγλυφον είδος, ούτω και εις τον βίον του ανθρώπου τυπώνεται η ιδιότης εκείνου του μορίου της από τα άστρα απορρεούσης δυνάμεως με το οποίον θα συμπέση και γίνεται εκείνο το οποίον είχε μέσα της η μοίρα της απορροίας την οποίαν απέσπασεν ευθύς μόλις ήλθεν εις την ζωήν. Άπαξ σφραγισθείς με αυτήν κατά την ενυπάρχουσαν εκεί δύναμιν, αναγκαίως συμμορφώνεται κατά το είδος του βίου προς αυτήν, ενεργών ή πάσχων εκείνα, των οποίων τας αρχάς ή τας αιτίας κατέβαλεν η πρώτη συνάντησις της αστρικής εκείνης απορροής». Γρηγορίου Νύσσης: Κατά Ειμαρμένης.

Αλλά δεν είναι μόνο οι Drs Jonas και Stromberg που ανέπτυξαν τη θεωρία των δυναμικών πεδίων. Ανάλογες μελέτες έγιναν και από τον Dr Harold Burr νευροανατόμο και εμβρυολόγο του πανεπιστημίου του Yale ο οποίος απέδειξε τη θεωρία ότι όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί περιβάλλονται και ελέγχονται από ηλεκτροδυναμικά πεδία τα οποία είναι σαν ένα είδος ηλεκτρονικού καλουπιού που δίνει στο σώμα τη μορφή του και τα οποία επηρεάζονται από τον Ήλιο και τη Σελήνη . Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής έδειξαν ότι τα ηλεκτροδυναμικά αυτά πεδία συμμετέχουν στην ωορρηξία, η οποία ανιχνεύθηκε με ηλεκτρικό τρόπο. Έτσι αφού είναι δυνατή η ανίχνευση των αλλαγών στο ενεργειακό περίβλημα που περιβάλλει το ανθρώπινο σώμα γιατί να μην είναι δυνατή και η ανίχνευση της ωορρηξίας κατά το χρόνο της φάσεως Ηλίου–Σελήνης;

9 years 1 week ago

Από το βιβλίο του Ν. Καμπάνη, Στοιχείωσις Αστρολογική.

Το 1968 ο Τσεχοσλαβάκος ψυχίατρος και γυναικολόγος Dr. Eugen Jonas ίδρυσε την «Astra Nitra» ένα κέντρο προγραμματισμού εγκυμοσύνης στο οποίο έκανε μελέτες και έρευνες αναφορικά με τον προσδιορισμό της καταλληλότερης ή της εφικτής στιγμής συλλήψεως, κυρίως σε γυναίκες που το ιστορικό τους ήταν βεβαρημένο με αποβολές, δυσκολία έως και αδυναμία στη σύλληψη, ακόμα και σε περιπτώσεις με διαγνωσμένη στειρότητα, ώστε να κατορθώσουν να συλλάβουν και να τεκνοποιήσουν φυσιολογικά. Έκανε επίσης μελέτες για την αποτροπή της γεννήσεως παιδιών με διανοητικά ή σωματικά προβλήματα, για τον περιορισμό των αμβλώσεων εκτός από εκείνες που κρίνονται αναπόφευκτες για λόγους υγείας και τέλος για τη δυνατότητα της επιλογής του φύλου του παιδιού.

Ο Dr Jonas στήριξε τη θεωρία αυτή σε αστρολογικούς κανόνες αποδεικνύοντας ότι η μέγιστη ικανότητα της συλλήψεως της γυναίκας συναρτάται πολύ στενά από τη σχέση του Ηλίου και της Σελήνης που επικρατούσε κατά την γέννησή της, ενώ η βιωσιμότητα του παιδιού εξαρτάται από τη συνολική ακτινοβολία που δέχονται τα φώτα κατά την στιγμή της συλλήψεως, το δε φύλο από τη θέση της Σελήνης κατά τη σύλληψη. Ο τρόπος με τον οποίο η Σελήνη επηρεάζει την επιλογή του φύλου, μπορεί να είναι η πρόκληση μεταβολών στα μαγνητικά πεδία της γης, τα οποία με τη σειρά τους επηρεάζουν τις βιοχημικές εκκρίσεις μέσα στη μήτρα, κάνοντάς τες πιο όξινες (θηλυγενείς) ή πιο αλκαλικές (αρρενογενείς). Επιπλέον, τα σπερματοζωάρια ή το ωάριο μπορεί να είναι ευαίσθητα σε μεταβολές των μαγνητικών, ηλεκτρικών, βαρυτικών και άλλων πεδίων ακτινοβολίας, οι οποίες προκαλούνται από τη Σελήνη .

Με επικεφαλής τον Dr Aurel Hudcovic, και με υπεύθυνους επιστήμονες όπως ο Dr. Jiri Malek γυναικολόγος και επιστημονικός διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Πράγας και οι Dr. Kurt Rechnitz καθηγητής της γυναικολογίας και επικεφαλής της γυναικολογικής κλινικής του Πανεπιστημίου της Βουδαπέστης, και ο Dr F. Link του Αστεροσκοπείου Ondrej της Ακαδημίας Επιστημών, συγκροτήθηκε μια ομάδα, η οποία ανέλαβε να εξετάση με επιστημονική ενδελέχεια και συνέπεια τις θέσεις του Jonas επί του φυσικού ελέγχου των γεννήσεων, επί της μη βιωσιμότητας των βρεφών, επί του χρόνου της συλλήψεως και επί του καθορισμού του φύλου, οι οποίες ήδη είχαν κατατεθεί στην Ακαδημία Επιστημών της Τσεχοσλοβακίας. Κατόπιν αστρονομικής και μαθηματικής επεξεργασίας στο μαιευτήριο της Bratislava, αφού δεν βρήκαν λάθη, επιβεβαίωσαν την ορθότητά τους. Οι στατιστικές έδειχναν ότι τα ποσοστά ήταν μεγαλύτερα από 87% .
(Οι μελέτες και τα συμπεράσματα αυτά ευρίσκονται στα αρχεία της Α Γυναικολογικής κλινικής της Πράγας και στη Β Γυναικολογική κλινική του Pozony. Εκτενέστερες πληροφορίες είναι καταγεγραμμένες στο παράρτημα της «Αγγλικής Αστρολογικής Εφημερίδας», τόμος ΙΧ, Νο 4, ενώ σημαντική παρουσίαση για την εργασία του Jonas έκανε και ο F. Rubin).

Ο Dr Jiri Malek μάλιστα πρότεινε να δώση ο Jonas διάλεξη επί του θέματος στο πρώτο Εθνικό Συνέδριο Βιολογικών Ρυθμών στην Πράγα που οργανώθηκε από την ίδια Ακαδημία Επιστημών. Μια άλλη ομάδα παράλληλα συγκροτείται από επιστήμονες διαφόρων επαγγελμάτων οι οποίοι σχημάτισαν την Επιστημονική Επιτροπή της Astra με κύριο σκοπό την απελευθέρωση της αστρολογίας από τον αντιεπιστημονικό χαρακτήρα της και από τις γενικότερες αποχρώσεις του εκφυλισμού της και την επαναφορά της στην πρωταρχική της θέση σαν επιστήμη στον κύκλο του επιστητού.
Πρόεδρος της ομάδας ήταν ο Dr. Rechnitz ενώ αντιπρόεδρος ο Jonas. Ανάμεσα στα δεκαπέντε μέλη της επιτροπής ήταν ο μηχανικός Stefan Gulas του Τσέχικου Εργατικού Ινστιτούτου Ερευνών, ο Leonid Golovanov γεωφυσικός από τη Μόσχα, ο Dr Barna Balogh Αιγυπτιολόγος-Ιστορικός από τη Βουδαπέστη, ο Dr Zdenek Vocasek παιδοψυχίατρος και αρχίατρος της πόλης Cecke Budejovice, ο Dr Martin Miavec κτηνίατρος από το Novi Sad της Γιουγκοσλαβίας και ο Stanislav Bilik μηχανικός, μαθηματικός και προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών των Τσέχικων Πετρελαιοπηγών.

Η επιτροπή αυτή ενεργούσε σαν ένα συντονιστικό όργανο των αστρολογικών ερευνών με τους διάφορους τομείς των φυσικών επιστημών. Ανέλαβε επίσης να συγκρίνη τα αποτελέσματα και να διαπιστώνη αν αυτά αληθεύουν και με ποιόν τρόπο αληθεύουν, ώστε να προβαίνη στις ανάλογες προτάσεις ερευνητικών προγραμμάτων, να επικοινωνή με τη διεθνή επιστημονική κοινότητα, να μεταφέρη τα αποτελέσματα σε μια κοινή προσπάθεια ανταλλαγής απόψεων και επιστημονικών αξιολογήσεων.

Το σύστημα του Jonas στηρίζεται αποκλειστικά σε αστρολογικές παρατηρήσεις, κυρίως όμως στις θέσεις των φώτων και στην επίδραση που δέχονται αυτά κατά τη στιγμή της συλλήψεως. Γρήγορα διαδίδεται, μελετάται και χρησιμοποιείται στην Ουγγαρία, στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στην πρώην Σοβιετική Ένωση, στην Αγγλία, στην Αμερική, στην Αυστρία, στην Ελβετία, στη Μαλαισία και στη Γερμανία στην οποία μάλιστα όχι μόνο αντιμετωπίσθηκε με θετικότητα αλλά παρουσιάσθηκε και στην Ακαδημία Κοσμοβιολογίας της πρώην Δυτικής Γερμανίας, υπό την προεδρία του γεωφυσικού Dr Rudolf Tomaschek, προέδρου της Διεθνούς Γεωφυσικής Εταιρείας, αφού ο έλεγχος των γεννήσεων ήδη είχε παρουσιάσει το εκρηκτικό ποσοστό επιτυχίας 98%.

Η αστρολογική μέθοδος του Jonas η οποία εξετάζει τις γωνίες ανάμεσα στον Ήλιο, τη Σελήνη και τους πλανήτες έχει τις ίδιες αρχές που χρησιμοποιεί η NASA στις έρευνες και στις αναλύσεις για την πρόβλεψη των ηλιακών κηλίδων και του καιρού. Στη NASA, ο υπολογισμός των γωνιών που σχηματίζονται ανάμεσα στους πλανήτες, ιδιαίτερα οι όψεις των 0°, των 90° και των 180°, έχει το όνομα «Διανυσματική Βαρυτική Ανάλυση». Η στιγμή που οι πλανήτες ευθυγραμμίζονται στο διάστημα, φαίνεται να συνδέεται με κάποιο τρόπο με τη δραστηριότητα των ηλιακών κηλίδων.

9 years 1 week ago

Από το βιβλίο του Ν. Καμπάνη, Στοιχείωσις Αστρολογική

Ενέργεια μεγάλης ισχύος, ακτινοβολίας και ταχυκίνητων σωματιδίων εκπέμπεται από τον ήλιο καθώς τεράστιες εκρήξεις λαμβάνουν χώρα και διαχέονται στο διάστημα, επηρεάζοντας το μαγνητικό πεδίο και τον ατμοσφαιρικό ηλεκτρισμό της γης. Αυτές οι εκρήξεις είναι αλληλένδετες με τις ηλιακές κηλίδες, τις άλλως καλούμενες σκοτεινές περιοχές της επιφανείας του ηλίου, που πολλές φορές καταλαμβάνουν σε έκταση εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η δραστηριότητα αυτή των ηλιακών κηλίδων που ανέρχεται στο μέγιστο δυναμικό της ανά 11,5 χρόνια, εξαπολύοντας τεράστιες ποσότητες ενέργειας, είναι δυνατόν να μην ασκή επιρροή στη γη και στην κάθε είδους μορφή ζωής επάνω σ’ αυτήν;

Στο Ινστιτούτο Κλινικής Φυσιολογίας του Κιέβου έχει αποδειχθή ότι οι βιοενέργειες που κυκλοφορούν κατά μήκος των σημείων του βελονισμού επάνω στο δέρμα αντιδρούν ακαριαία στις δραστηριότητες του ηλίου όπως είναι οι ηλιακές εξάρσεις. Τη στιγμή που ξεσπά μια ηλιακή έξαρση, τα ηλεκτρικά δυναμικά των σημείων βελονισμού του δέρματος αυξάνονται. Το δέρμα αντιδρά ουσιαστικά ταυτόχρονα με τα συμβάντα που συμβαίνουν στον ήλιο πριν φθάσουν στη γη τα κοσμικά σωματίδια που απελευθερώνονται από την έκρηξη, πράγμα που συμβαίνει μια μέρα αργότερα. Δε θα ήταν παράλογο να υποθέσουμε ότι αυτές οι βιοενέργειες που χαρτογραφήθηκαν πρόσφατα, μπορεί να είναι το μέσο με το οποίο ο ήλιος και η σελήνη επηρεάζουν το γεννητικό σύστημα και παίζουν κάποιο ρόλο στον καθορισμό της ανθρώπινης γονιμότητας, σύμφωνα με τα όσα προτείνει ο Dr Jonas. Ακόμη και αν αποδειχθή ότι η υπόθεση του Jonas είναι λάθος, οι νέες έρευνες γύρω από τη φύση και την επιρροή των βιοενεργειών μπορεί να μας βοηθήσουν να δώσουμε απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτήματα για την ανθρώπινη γονιμότητα που έχουν παραμείνει άλυτα από πολύ παλιά.

Ο Dr Podshibyakin που ερεύνησε σε ευρύ φάσμα την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας ισχυρίζεται ότι «είναι αναγκαίος ο συντονισμός όλων όσων γίνονται από τον άνθρωπο στη βιολογία, την ιατρική και τη χημεία, με τη δραστηριότητα του ηλίου. Αν δεν λάβουμε υπ’ όψιν μας την επίδραση αυτή σε κάθε μορφή ζωής στη γη, δεν θα είναι δυνατή η ύπαρξη διαρκούς και επιτυχούς προόδου όχι μόνο στην επιστήμη αλλά και στην τεχνολογία».

Οι μελέτες του Ρώσσου ιστορικού Dr Alexander Chijevsky, για την επίδραση των ηλιακών κηλίδων είχε σαν αποτέλεσμα τη στατιστική καταγραφή μιας σειράς πολέμων, επαναστάσεων, πολιτικών ταραχών, μεταναστεύσεων και επιδημιών, που φαίνονταν να σχετίζονται με ποσοστό 72% κατά τις περιόδους της έντονης δραστηριότητας των ηλιακών κηλίδων.

Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και ο Dr Abbe Moreux ο οποίος αφού παρακολούθησε την επίδραση του ηλίου επί των οργανισμών, σχημάτισε την πεποίθηση ότι οι μαγνητικές θύελλες που οφείλονται στον ήλιο, εξασκούν σαφή επίδραση στο νευρικό σύστημα, οδηγούμενος έτσι στο συμπέρασμα ότι θα μπορούσε να υπάρχη συνάρτηση των κηλίδων του ηλίου και των πολέμων, ώστε να προαγγείλη με βεβαιότητα την πιθανότητα πολέμου κατά το 1914-1915, στη Γενική Συνέλευση της Εταιρείας των Επιστημόνων στις Βρυξέλλες το 1910.

Ο Ήλιος εκλύει τεράστιες ποσότητες ενέργειας υπό μορφή θερμικών και φωτεινών ακτινοβολιών. H παρατήρηση των ηλιακών κηλίδων, έφερε στο φως σημαντικά στοιχεία, αποδεικνύοντας ότι ασκείται επίδραση στην πρόκληση των σεισμών και των καταστροφών των ορυχείων λόγω αναφλέξεως μεθανίου, γεγονός που επιβεβαίωσε ο Dr Martini μελετώντας τις καταστροφές των ανθρακωρυχείων του Ruhr, την αιτιολογία των οποίων απέδωσε σε αναιτιολόγητα ανθρώπινα σφάλματα, κατά τις ημέρες που ακολουθούν τις ηλιακές εξάρσεις. Ομοίως η παρατήρηση των ηλιακών κηλίδων επιβεβαιώνει την επίδραση και επί του ανθρωπίνου οργανισμού, προκαλώντας νευραλγίες, υποτροπές νόσων, αρθριτικές και άλλες κρίσεις. Οι γιατροί Faure και Sardou καταδεικνύουν την σχέση των ηλιακών κηλίδων επί των επιδημιών και επί της εκδηλώσεως χρονίων νοσημάτων.

Ο Dr Chijevsky οργάνωσε μια πολύπλευρη έρευνα των επιδράσεων που ασκούν οι ρυθμοί του ηλίου επάνω στους ρυθμούς της φύσεως. Όταν αυξάνονταν η δραστηριότητα του ηλίου, εμφανίζονταν ασθένειες όχι μόνο στο φυτικό και ζωϊκό βασίλειο αλλά και στους ανθρώπους, με έξαρση των κρουσμάτων χολέρας, τυφοειδούς πυρετού και λοιμωδών νόσων. Η μεγάλη επιδημία της γρίππης και της πανώλης του 1918, συνέβη κατά τη διάρκεια έντονης ηλιακής δραστηριότητας. Απέδειξε επίσης με πειράματα ότι κατά την αύξηση των ηλιακών εκρήξεων, παρατηρήθηκε έντονη αναπαραγωγή ορισμένων βακτηριδίων, ενώ μαζί με τον Dr Velkhover ανεκάλυψε ότι ορισμένα βακτηρίδια αλλάζουν χρώμα ακριβώς πριν από μια ηλιακή έκρηξη.

Το Ιατρικό Κολλέγιο Tomsk και ο Dr Anatoli Podshibyakin του Ινστιτούτου Κλινικής Φυσιολογίας του Κιέβου, έκαναν πολυετείς παρατηρήσεις και απέδειξαν ότι τα ανθρώπινα ανακλαστικά παρουσιάζουν αισθητή βραδύτητα κατά τις περιόδους της έντονης ηλιακής δραστηριότητας σε σχέση με τις ημέρες ηρεμίας του ηλίου, γεγονός που αιτιολογεί την αύξηση των αυτοκινητιστικών ατυχημάτων και που επιβεβαιώνεται από επιστήμονες πολλών χωρών, οι οποίοι κατέγραψαν τον τετραπλασιασμό των ατυχημάτων, τη δεύτερη μέρα μετά τις ηλιακές εξάρσεις. Ο Dr Rheinhold Reiter μελετώντας τα αρχεία της κυκλοφορίας για ένα χρόνο στη Βαυαρία τεκμηρίωσε ότι κατά τις ημέρες που ακολουθούν τις ηλιακές εξάρσεις, παρατηρείται μια αύξηση των ατυχημάτων κατά 10%.

Αλλά και οι στατιστικές μελέτες και παρατηρήσεις του Διεθνούς Ινστιτούτου Κοσμοβιολογίας της Νίκαιας επιβεβαιώνουν ότι κατά την περίοδο των ηλιακών κηλίδων αυξάνονται κατά τρόπον ασυνήθη οι αυτοκτονίες, οι βίαιοι θάνατοι, τα άνευ σοβαράς αιτίας εγκλήματα, ιδίως τα αυτοκινητιστικά, αεροπορικά ή σιδηροδρομικά ατυχήματα, που οφείλονται κυρίως στην πιθανότητα των νευρικών διαταραχών, που έχουν σαν αποτέλεσμα την υπερδιέγερση ή την ελάττωση των φυσιολογικών αντανακλαστικών. Ο Dr Raphael Dubois επισημαίνει ότι είναι αισθητή η επίδραση του Ηλίου στην κοινωνική ζωή των ανθρώπων, προβάλλοντας τις στατιστικές που μαρτυρούν ότι κατά τον Ιούνιο συμβαίνουν τα περισσότερα αισθηματικά εγκλήματα, οι βιασμοί και οι πάσης φύσεως δολοφονίες, ενώ οι αυτοκτονίες και οι μονομαχίες συμβαίνουν συχνότερα κατά την άνοιξη.

Ο πρώτος που μελέτησε την επίδραση των ηλιακών κηλίδων επί του αίματος ήταν ο Γιαπωνέζος καθηγητής και αιματολόγος Maki Takata. Με την βοήθεια ενός γυναικολογικού τέστ που επενόησε και το οποίο εφαρμόζεται διεθνώς, απέδειξε μετρώντας τον ρυθμό πήξεως του λευκώματος του αίματος ότι όταν αυξάνονται οι κηλίδες η ταχύτητα πήξεως ήταν μεγαλύτερη.

Σε ανάλογα συμπεράσματα καταλήγουν και οι γιατροί των Γερμανικών κλινικών του Μονάχου και του Innsbruck, που παρετήρησαν επανειλημμένως ότι οι λεγόμενοι άνεμοι Foen, δημιουργούν ανιχνεύσιμα ηλεκτρομαγνητικά αποτελέσματα που προκαλούν αύξηση της πηκτικότητας του αίματος ενώ η Σοβιετική Ακαδημία Επιστημών του Leningrad, αναφέρει ότι οι Ηλιακές ακτινοβολίες επιδρούν στο ανθρώπινο αίμα και το κάνουν πιο παραγωγικό σε δραστηριότητα.

Γιατροί του σανατορίου του Sochi της μαύρης Θάλασσας, με επικεφαλής τον Dr Nikolas Schultz, έκαναν επισταμένες αιματολογικές έρευνες κατά την περίοδο των ηλιακών κηλίδων και παρετήρησαν μια αφύσικη αύξηση των λεμφοκυττάρων και μια σημαντική μείωση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων. Ο Dr Perrier στις έρευνές του βρήκε σαφή την επίδραση του ηλίου επί του σκελετού, επί του αναπνευστικού συστήματος, επί του μυϊκού, επί του πεπτικού, επί της κυκλοφορίας του αίματος, επί της γενετησίου ζωής και τέλος επί του νευρικού συστήματος.

Γιατροί από τη Γαλλία, την Ιταλία και τη Ρωσσία αναφέρουν ότι οι καρδιακές προσβολές συμπίπτουν με την ηλιακή δραστηριότητα. Ο διευθυντής της επιτροπής υγείας του νοσοκομείου Sochi καθηγητής N. Romensky κατέγραψε ότι κατά το διάστημα Φεβρουαρίου-Αυγούστου 1956 έτος κατά το οποίο συνέβησαν με μεγάλη συχνότητα ηλιακές εκρήξεις, ο αριθμός των καρδιαγγειακών επιπλοκών τριπλασιάσθηκε. Συγκεκριμένα στις 18 Μαΐου του ιδίου έτους σύμφωνα με το αστεροσκοπείο της Ρωσσικής Ακαδημίας παρατηρήθηκαν τρεις γιγάντιες ηλιακές εκρήξεις γεγονός που δεκαπλασίασε τις καρδιαγγειακές προσβολές. Τα μόρια που εκτοξεύτηκαν από τον ήλιο προς τη γη με ταχύτητα 10000 μιλίων ανά δευτερόλεπτο και έφθασαν στις 18 Μαΐου προκάλεσαν τις ξαφνικές καρδιακές προσβολές.

Τα «Σύνορα της Επιστήμης» στην έρευνά τους για τον άνθρωπο και τον ηλεκτρομαγνητισμό, αναφέρουν ότι ο καθηγητής Koehler, αποδεικνύει ότι το ανθρώπινο νευρικό σύστημα μοιάζει να λειτουργή σαν κεραία λήψεως, ευαίσθητη στα κύματα ενεργείας της ατμοσφαίρας, εκ του γεγονότος ότι κατά την περίοδο των ηλιακών εκρήξεων, μερικές ακτινοβολίες όπως οι ακτίνες Χ, φθάνουν στη γη με την ταχύτητα του φωτός, δηλαδή πιο γρήγορα από ότι τα μόρια που επηρεάζουν τον καιρό και οι αντιδράσεις σ’ αυτές τις ταχύτατες εκπομπές λαμβάνονται από το νευρικό σύστημα που είναι ευαίσθητο στα ενεργειακά αυτά κύματα της ατμόσφαιρας και επηρεάζουν μερικούς ανθρώπους σωματικά.

Η φαρμακευτική εταιρεία Knoll στο Orange New Jersey, αναφέρει στο φυλλάδιο ειδήσεων «Νοσοκομειακή Εστία» ότι: «τα ουράνια σώματα φέρνουν ευδιάκριτα αποτελέσματα επάνω στην οργανική ύλη και παρ’ όλους τους στατιστικούς γρίφους της εποχής μας, θα αποδειχθή τελικά με ακρίβεια με ποιούς τρόπους τα μαγνητικά πεδία της οργανικής ύλης, μπορούν να αλληλοεπηρεάζονται με τα μαγνητικά πεδία του περιβάλλοντος».

Ο διηνεκής αόρατος και αθόρυβος βομβαρδισμός της γης με Κοσμικές ακτίνες, παρόμοιων με μικρούς κεραυνούς, μετρήθηκε από τους επιστήμονες με διάφορα όργανα ακόμη και με φωτογραφικές πλάκες. Ο Immanuel Velikovsky στο βιβλίο του «Κόσμοι σε Σύγκρουση», εκφράζει τη θέση ότι ο Δίας εκπέμπει ηχητικό θόρυβο όπως ο ήλιος και τα άστρα. Ενώ στην αρχή δεν έγινε παραδεκτός, θεωρηθείς γελοίος, αργότερα δυό επιστήμονες του Institute of Cornwall, επιβεβαίωσαν τους ισχυρισμούς του, ενώ στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και ο Αμερικανικός Οργανισμός Επιστημονικής Προόδου στο Montreal, στην αναφορά της πρώτης Ιανουαρίου του 1965, «Προγνωστικά για τα Μηνύματα του Διος». Ο Velikovsky αναφέρει επίσης τη βλαβερή επίδραση της πυρρόχρου σελήνης επί των νεαρών βλαστών, την επωφελή δράση των κομητών στην ποιότητα των οίνων, τις γνωστότερες αλλοιώσεις τις οποίες προξενεί ο ήλιος επί των χλωροφυλλοκόκκων των φύλλων του φυτικού βασιλείου, όπως και στην ανάπτυξη μερικών κατώτερων οργανισμών.

9 years 1 week ago

Από το βιβλίο του Ν. Καμπάνη, Στοιχείωσις Αστρολογική

Πριν αρκετά χρόνια η εταιρεία Radio-Corporation των ΗΠΑ ανήγγειλε στην επιθεώρηση της R.C.A. ότι ο μηχανικός της J. H. Nelson, μετά από χρόνια μελέτης των ηλιακών κηλίδων, δεν κατάφερε να βρη κανέναν πρακτικό συσχετισμό ώστε να προαγγέλη την έλευση των μαγνητικών καταιγίδων. Αργότερα όμως ενθαρρύνθηκε από το Κλιματολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου του Yale και ερευνώντας την πλανητική δομή, βρήκε ότι όταν δυό η περισσότεροι πλανήτες και προπάντων οι βαρύτεροι, ήτοι ο Δίας και ο Κρόνος, σχημάτιζαν γωνία 0°, 90° η 180° με τον ήλιο, συνέβαιναν σοβαρές παρεμβολές στα ηλεκτρομαγνητικά πεδία της γης και στη ραδιοφωνική λήψη. Και οι παρεμβολές αυτές γίνονταν πιο έντονες όταν στις παραπάνω σχέσεις έπαιρναν μέρος περισσότεροι του ενός πλανήτες. Ο Nelson υποστηρίζει τη θεωρία, ότι το ηλιακό σύστημα είναι μια γιγάντια γεννήτρια με τον ήλιο για οπλισμό της σαν έναν κινούμενο μαγνήτη με μεταβλητή εξερχόμενη ισχύ. Με την έρευνα αυτή, αποδείχθηκε ότι οι πλανήτες προκαλούν διαταραχές στον ήλιο και ο ήλιος με τη σειρά του προκαλεί διαταραχές στις ηλεκτρικές συνθήκες της ατμόσφαιρας της γης. Έτσι υπολογίζοντας τις όψεις αυτές πολύ πριν συμβούν η R.C.A. μπορεί να κάνη τη ραδιοφωνική μετάδοση των εκπομπών της μέσα από περιοχές που δεν επηρεάζονται. Το γεγονός αυτό συνετέλεσε στη βελτιστοποίηση της ραδιοφωνικής λήψεως που ουσιαστικά στηρίχθηκε στη μελέτη των πλανητικών κινήσεων.

Ο Dr Giorgio Piccardi, Διευθυντής της Φυσικής Χημείας του πανεπιστημίου της Φλωρεντίας και αργότερα επικεφαλής του Πανεπιστημιακού Κέντρου για τη Μελέτη των Κυμαινόμενων Φαινομένων στο βιβλίο του, «Η Χημική Βάση της Ιατρικής Κλιματολογίας» αναφέρει ότι στις πολύχρονες έρευνες που έκανε στη Κοσμοχημεία ανεκάλυψε ότι οι χημικές αντιδράσεις στις οποίες συμμετέχει το νερό μεταβάλλονται ανάλογα με τις σχετικές θέσεις του ηλίου, της σελήνης και της γης. Όταν ο ήλιος ξεσπά σε βίαιες εξάρσεις, οι χημικές αντιδράσεις που γίνονται στον αέρα επιταχύνονται σε μεγάλο βαθμό. Η ανακάλυψη αυτή είναι επαναστατική δεδομένου ότι το νερό είναι η βάση της ζωής όχι μόνο στα φυτά και τα ζώα αλλά και στον ανθρώπινο οργανισμό, αφού αποτελεί περίπου το 75% του σώματος. Τα στοιχεία αυτά είναι ιδιαίτερα σημαντικά για κάθε επιστημονική υπόθεση που αφορά την επιρροή που ασκεί το ηλιακό σύστημα επάνω στην ανθρώπινη ζωή και στην ανθρώπινη σύλληψη. Οι κοσμικές δυνάμεις μπορεί να δρουν επάνω μας με τη μεσολάβηση του νερού που υπάρχει μέσα στα σώματά μας.

Pages